Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Bρίσκει τρόπο η ζωή... στα Πατρικά



Η ομορφιά βρίσκεται δίπλα μας.. βρίσκεται εκεί που τυχαία την ανακαλύπτουμε.... και μερικές φορές παίρνει δεκαετίες ολόκληρες για μια τέτοια ανακάλυψη και ας είναι δίπλα μας.
Αυτά σκέπτομαι καθώς διασχίζω τα στενά δρομάκια στο χωριό Πατρικά ενός από τα περίφημα μεσαιωνικά καστροχώρια της πατρίδας μου.

Εύποροι χωρικοί από την Καλαμωτή έχτισαν έναν πύργο στην περιοχή για λόγους υγείας. Οι απόγονοί τους, που ζουν στην Καλαμωτή συνήθιζαν να αναφέρονται στην περιοχή ως περιουσία των πατέρων τους, δηλ. "Πατρικά". Έτσι, προέκυψε το όνομα του χωριού



Περπατώ πλημμυρισμένη με παιδιάστικο ενθουσιασμό με μάτια και ρουθούνια ορθάνοιχτα με μια διάθεση να πάρω μαζί μου, μέσα μου .ο.τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι μυρίζω, ό,τι αισθάνομαι.... ό,τι υπάρχει γύρω μου..



Ερείπια παλιών σπιτιών όπου τώρα κατοικούν σαύρες ποντίκια, μικρά πουλιά, κάποιες φορές και δέντρα ολόκληρα που ασφυκτιώντας πετάγονται από τα παράθυρα, τις πόρτες τα ανοίγματα..


Παραδίπλα άλλα σπίτια αναπαλαιωμένα ευτυχώς με τη φροντίδα της Αρχαιολογικής υπηρεσίας, ώστε να μην αλλοιωθει ο εξωτερικός τους χαρακτήρας.
Πρέπει να πέσει ο σοβάς και να γίνει αρμολόγηση, απαγορεύονται ηλιακοί θερμοσίφωνες, εξωτερικές σκάλες, αλουμίνια...
Mέσα απο τα ερείπια και τις στάχτες του το χωριό σιγά και θριαμβευτικά ξαναγεννιέται, έτσι όπως του αρμόζει..




Tα σπίτια τόσο στα Πατρικά αλλά και σε όλα τα καστροχώρια, είναι διώροφα ή τριώροφα λιτά και λειτουργικά, με θόλο και αποτελούν μια συμπαγή μάζα. Tα στενά δρομάκια συνδέονταν μεταξύ τους με διαδοχικές καμάρες· έτσι από την ταράτσα του σπιτιού σου μπορούσες να πας οπουδήποτε στο χωριό.




Στόχος η αποτελεσματική άμυνα του χωριού αλλά και ο έλεγχος των κατοίκων από τους Γενοβέζους κατακτητές οι οποίοι και τα έχτισαν με σχέδια που στάλθηκαν από τη Γενοβα
Σκοπός τους η εκμετάλλευση της μαστίχας και άλλων προϊόντων που παρήγαγε το νησί.



Στο κέντρο του χωριου υπάρχει η εκκλησία και ο πύργος και μία μικρή πλατεία, το «λιβάδι». Τριγύρω στο χωριό υπήρχε τείχος που έφτιαχναν οι εξωτερικοί τοίχοι των τελευταίων σπιτιών και είχε δύο σιδερένιες πόρτες που έκλειναν με τη δύση του Ήλιου.

Βουκαμβίλιες, γιασεμιά, βασιλικοί, γεράνια, δίνουν πολύχρωμες πινελιές -ανάσες στο κατά τα άλλα μουντό χρώμα της πέτρας που επικρατεί παντού

Περπατώ και ονειρεύομαι την καρδιά του χωριού να χτυπάει δυνατά… να ξεχυλίζει από ζωή, εργασία και γέλια παιδιών..

Δίπλα μου περπατάει η Μόνικα και ο Πάολο ένα ζευγάρι φίλων Ιταλών που εξαιτίας τους βρέθηκα για πρώτη φορά στο χωριουδάκι αυτό.
Ερχονται κάθε χρόνο στο νησί και τόσο το έχουν αγαπήσει που αποφάσισαν να αγοράσουν ή να χτίσουν ένα σπίτι ώστε να παρατείνουν και το χρόνο της παραμονής τους και με προοπτική κάποτε να έρθουν να κατοικήσουν μόνιμα εδώ..
-Κάθε χρόνο μου λένε, προτού να έρθουμε στη Χίο επισκεπτόμαστε και άλλα νησιά.. Μετά απο λίγες μέρες θέλουμε να φύγουμε να έρθουμε πάλι εδώ.. Είναι σαν να ερχόμαστε στο σπίτι μας.
Ο Πάολο οικονομολόγος με δική του εταιρεία έχει σαν χόμπυ το ψαροντούφεκο.. εγώ θα έλεγα ότι το ψαροντούφεκο αποτελεί απλά μια πρόφαση για να βρίσκεται μέσα στη θάλασσα.. κι εκεί να χάνεται και να ξεχνάει να επιστρέψει..
Τι κάνεις τόσες ώρες τον ρωτάω.. δεν κουράζεσαι?
-Βρίσκομαι μέσα στη θάλασσα μου απαντάει, τόσο απλά..
Αυτό για μένα είναι διακοπές και ξεκούραση..
Μεσα στο νερό αδειάζει το μυαλό μου... Μόνο η θάλασσα το καταφέρνει αυτό..
Και για τη Μόνικα η θάλασσα είναι η επίσημη ερωμένη του συζύγου της.. μια ερωμένη που έχει αποδεχτεί έστω και αν δεν είναι ό,τι καλύτερο για εκείνη να τον περιμένει ώρες ολόκληρες στις έρημες ακρογιαλιές ως που να χορτάσει την αγκαλιά της και να επιστρέψει..

Εχουν γυρίσει ψάχνοντας για σπίτι, όλα τα χωριά.. Επέλεξαν τα Πατρικά για λόγους που διέκρινα κιεγώ μόλις τα γνώρισα.. Κυρίως για την αυθεντικότητά τους..

Νιωθω αμήχανα να μαθαίνω ένα κομμάτι του τόπου μου από δυό ξένους,,

Να εγκαταλείπουμε εμείς τα σπίτια μας, τα χωριά μας, τα νησιά μας, να φεύγουμε για τις μεγάλες πόλεις και να τα αγοράζουν ξένοι..

Να έρχονται οι ξένοι και να βρίσκουν δουλειά στον τόπο μας(σε όλα σχεδόν τα σπίτια που αναπαλαιώνονται δουλεύουν συνεργεία Αλβανών μεταναστών)
Κι εμείς να παραπονιόμαστε για ανεργία να καίμε και να παραβιάζουμε το περιβάλλον μας

Και η γη που μας ανάθρεψε να ερημώνει..
Περπατάμε και μου δείχνουν ένα πανέμορφο αναπαλαιωμένο..
- Το έχουν αγοράσει και αυτό Ιταλοί μου λένε.. και μένουν εδώ σχεδόν μόνιμα


Βγαίνουμε απο το χωριό και περπατάμε προς το αυτοκίνητο..
Μια πνοή αισιοδοξίας φυσάει μέσα μου..

Για τη ζωή που βρίσκει τον τρόπο και το δρόμο και συνεχίζει..

30 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καταπληκτική παρουσίαση!!!
Ναι!! Οσο υπάρχουν άνθρωποι που αναδεικνύουν με τόσο σεβασμό και αγάπη τις γωνιές της πατρίδας μας, Ναι!! υπάρχει ελπίδα!!

Αλέξης περαστικός

δεσποιναριον είπε...

Δεν εχω παει στα Πατρικα.. πως μου ξεφυγε; Θα το επισκεφθω την επομενη φορα. Παντως ειναι τοσο ωραιο οι ανθρωποι (δε με νοιαζει απο που προερχονται) να σεβονται και να αγαπουν τον τοπο μας. Ειναι σα να τους κερδιζουμε. Εχω δει παρομοιες προσπαθειες στους Ολυμπους.

Καραβάκι είπε...

Προς στιγμήν νόμισα πως είμαστε στα Μεστά αγαπημένη μου σταγονίτσα.Τελικά ο τόπος σου είναι μαγικός.Και είσαι τυχερή που ζεις εκεί.Σου στέλνω πολλά πολλά φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά.Καλό μήνα!

Ανώνυμος είπε...

Τώρα τι να πώ;
Συυγχαρητήρια για την εξαιρετικη ανάρτηση.
Θα περιμένω και μία για την Καλαμωτη και την Κώμη.

logia είπε...

Υπέροχο οδοιπορικό, πανέμορφη η πατρίδα σου
Καλά έκανες και ανέβασες αυτή την ανάρτηση, για να θυμόμαστε τις ομορφιές μας....
μέρα καλή σου

Ανώνυμος είπε...

η ομορφιά είναι εκεί και περιμένει εμάς να την ανακαλύψουμε. σ' ευχαριστώ γι' αυτό το όμορφο ταξίδι που ήταν σαν πορεία στο ήρεμο παρελθόν

σταγόνα είπε...

Αλέξη σευχαριστώ
να εισαι καλα:)

ΑΓΓΕΛΙΚΗ είπε...

Σταγόνα μου, αναγάλιασε η ψυχούλα μου!!! Στα Πατρικά πηγαίναμε σ' ένα πανηγύρι καλοκαιρινό, μα δεν θυμάμαι σε ποιού αγίου την εορτή ήταν.Εκεί να δεις χορό και γλέντι!
Μπράβο! Μπράβο! Μπράβο!
Άψογη παρουσίαση με μηνύματα και προτάσεις. Κι οι φωτογραφίες επαγγελματικές!Φιλιά

σταγόνα είπε...

Kαλώς το Δεσποινάκι:):)
Tα Πατρικά δεν είναι τόσο γνωστά όπως τα άλλα καστροχώρια όμως σου λέω θα νοιώσεις έκπληξη όταν τα επισκεφθείς:):)
φιλάκια απο τη Χίο:)

σταγόνα είπε...

Πώς νόμισες Αζάκι?
έχεις πάει στα Μεστά??
Ναι είναι μαγική η Χίος και απρόβλεπτη
τα φιλιά μου και την καλημέρα μου

σταγόνα είπε...

Thalassokrator,
Κώμη μπορείς να δεις στην προηγούμενη ανάρτηση:):)
σευχαριστώ για τον καλό σου λόγο:)

σταγόνα είπε...

Kαλημέρα logia.. μα δεν έφυγες ακόμα?
Ομορφη η πατρίδα μου αλλά πρέπει λίγο να τη ζήσεις για να σε κερδίσει..
ωρα σου καλή όπου και νασαι:)

σταγόνα είπε...

Πραγματικά Βαγγέλη αυτή την ηρεμία ένιωσα κιεγώ περπατώντας στα έρημα δρομάκια του χωριού.. χαίρομαι αν μπόρεσα λίγο να σας τη μεταφέρω

Roadartist είπε...

Θα ήθελα να είχα το χρόνο να ταξιδέψω σε όλα τα χωριά μας.. Καταπληκτικές φωτο, πολύ όμορφη ανάρτηση, μας ταξίδεψες, καλημέρα!

σταγόνα είπε...

Αγγελικούλα,
επιτέλους βρήκα κάποιον που γνωρίζει τα Πατρικά.. δεν θα το πιστέψεις αλλά απο τη μέρα που πήγα εκεί το έχω πει σε φίλους και γνωστούς.. κανένας δεν έτυχε να τα έχει επισκεφτεί..
Θυμάμαι κιεγώ εκείνου του καιρού τα πανηγύρια.. :):) και χαίρομαι πολύ αν σου ξύπνησα γλυκιες αναμνήσεις:)
σευχαριστώ και σε καλημερίζω:)

σταγόνα είπε...

Roadartist,
δυστυχώς τα περισσότερα χωριά ερημώνουν. Στη Βόρεια Χίο κατοικούνται πια μόνο απο λίγους γέροντες.. Γιαυτό είναι ευτύχημα που κάποια έχουν προοπτικές να σωθούν..
να εισαι καλά
καλημέρα:)

Μηθυμναίος είπε...

Τέτοιες προσπάθειες, Σταγόνα μου, είναι άξιες συγχαρητρίων. Μπράβο τους και μπράβο σου που όχι μόνο τις ανακάλυψες αλλά και μας τις μετέδωσες με λόγια και εικόνες!

Ζηλεύω...

Α, και καλό μήνα, πριν το ξεχάσω...

Άιναφετς είπε...

Είπα να σ' επισκεφτώ, γιατί πολύ μελαγχολία έπεσε, από μεριά μου...Δεν είναι οι εξαιρετικές φωτογραφίες και το κείμενο που με συνεπήρε, αλλά η αίσθηση πίσω απ΄όλα αυτά...

ανέμη είπε...

επλούμισες τη λησμονιά
τη κέντησες με χρώμα..
σκόρπισες τη ψυχούλα σου
στου χρόνου τη σκληράδα
και σκάλισες το διάβα του
γλυκόλαλα με πένα..
αγέρινα και τρυφερά
θαρρώ πως σαν εσένα..

Φιλί αγέρινο αγαπημένη μου

ξωτικό είπε...

kαι εσύ βρήκες τρόπο να μας γλυκάνεις, να μας θυμίσεις ,να μας ταξιδέψεις , σε ομορφιές ουσιαστικές, σε αλήθειες ,σε σκέψεις ....

καλή εβδομάδα.

σταγόνα είπε...

Ελα βρε Στράτο που ζηλεύεις.. αφού... νησιώτης κιεσύ.. τυχεροί είμαστε όλοι που ζούμε στην Ελλάδα..
καλά να είσαι:)

σταγόνα είπε...

Mαγισσούλα,
εύχομαι να πέρασε το σύννεφο
να εισαι καλα και να χαμογελάς πάλι:)
σευχαριστώ που νιώθεις..

σταγόνα είπε...

άγονη αγαπημένη μου,
να βρέχει..
να βρέχει να νοτίζει γη,
να καρπίζει να βλασταίνει
χαμόγελα και ευωδιές στον ουρανό να στέλνει..
ευχαριστώ Σε!!!
άντε παλιοάγονη και με συγκίνησες..

σταγόνα είπε...

ψάχνω τρόπους ξωτικούλι..
αυτή είναι η αλήθεια..
πάντα ψάχνω τρόπους..
και χαίρομαι πραγματικά αν λίγο σε ταξίδεψα..
φιλάκια πολλά
να εισαι καλα..

Άιναφετς είπε...

Και οι μαγισσούλες θέλουνε, λίγη υποστήριξη, είχαν μαζευτεί βλέπεις πολλά σύννεφα και δεν μπορούσα να "πετάξω" εύκολα, σήμερα, τ' άφησα και έφυγαν...

AERIKO είπε...

Yπέροχη εγγραφή για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.Κι εμεις που δεν ζούμε σε μεγάλες πόλεις με νύχια και με δόντια κρατάμε την παράδοση γιατι η ξενομανία του Νεοέλληνα και τα εγκλήματα που διενεργούνται απο καιρό σε καιρό στο όνομα της προόδου δεν έχουν όρια.Μπορούμε να προχωρούμε μπροστά διατηρώντας την ομορφιά του παρελθόντος.Έτσι για ν'ανασαίνει κι η ψυχή.!

Τρυφερή Καληνύχτα.! :))

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Δε ξόδεψα το χρόνο μου
παρά μονάχα
για να δύναμαι να αγρικώ
τους στεναγμούς ενός παιδιού
την ώρα που ιχνηλατεί τα όνειρα
και ταξιδεύει στ΄άστρα.
Για να με διεγείρει η θύμηση
καθώς περνώντας
μες από καιρούς ανάγωγους
γυρίζω πίσω στα θολά σκιρτήματα
περιδιαβαίνοντας τις γειτονιές
με τις μυρτιές και τα κυκλάμινα
όπως τότε που αλητεύαμε
μες στη βροχή ρακένδυτοι
και το σκοτάδι δε μας τρόμαζε
ίσως γιατί ποτέ δεν ασπαστήκαμε
υπαινιγμούς και σκιές ανόητες
που μας τρατάριζε επίμονα
η ζοφερή και ημετέρα πλάνη μας.."

Με ταξίδεψες υπέροχο Ελένη μου..
Με την ευαισθησία
και το αναμφισβήτητο χάρισμα
που σε διακτίνει..
Να είσαι και να περνάς καλά..
Και να μας δροσίζεις ανάλαφρα
με τις ακριβές σου σταγόνες..
Κ α λ η σ π έ ρ α ..

σταγόνα είπε...

Aιναφετς,
χαίρομαι.. για τα σύννεφα που έφυγαν.. :) ας έρχονται για λίγο κάπου κάπου και μετά να φεύγουν..

σταγόνα είπε...

Αερικό μου,
τώρα χαίρομαι για σένα.. ειχα την εντύπωση ότι ζούσες σε πόλη..
γιαυτό είναι ανάλαφρη η ψυχή σου:)
την αγάπη μου και τα φιλιά μου

σταγόνα είπε...

Ραβδάκι μαγικό η πένα σου Τάκη,
"Δε ξόδεψα το χρόνο μου
παρά μονάχα
για να δύναμαι να αγρικώ.."
υπέροχοι στίχοι!!
υπέροχο ποίημα!!
Ευχαριστώ απο καρδιάς