Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Aγρελωπό...



Το Αγρελωπό δεν υπάρχει πια σε κανένα χάρτη του νησιού ούτε Τουριστικό οδηγό..




Ακόμα και όσους γνωστούς ρώτησα δεν γνώριζαν την ύπαρξή του
Μια μικρή σκουριασμένη ταμπέλα
στο χωματόδρομο που οδηγεί από τα Αγιάσματα στα Καμπιά,
τυχαία μας οδήγησε σ αυτό το εγκαταλελειμμένο χωριουδάκι φάντασμα.
Περιττό να σας πω ότι στο αντίκρυσμά του,
αναπήδησα απο τη χαρά μου
Ηταν σαν να ανακάλυψα ένα θησαυρό..





Πόσο το ζήλεψα έτσι ήσυχα που κοιμάται τον αιώνιο υπνο του
με το κελάρυσμα του μικρού ποταμού πλάι του να το νανουρίζει..
με την κορυφή του Πελιναίου απέναντι να το έχει υπό τη σκέπη του..




Δεν ξέρω γιατί λατρεύω τα ερείπια,
τα χαλάσματα, τις ρωγμές ό,τι το μισογκρεμισμένο
ό,τι το παλιό και φθαρμένο, ..

 Λατρεύω τη φθορά..


Τις ρυτίδες στα πρόσωπα των ανθρώπων..

Τους γερτούς ώμους.. τα ροζιασμένα χέρια των ηλικιωμένων..

Τα 'τέλεια' πρόσωπα,
αυτά που αγωνίζονται να κρατηθούν πάντα νέα και άψογα
δεν με άγγιζαν ποτέ..


Τα ερείπια διαθέτουν κάτι πέρα απο αυτό που βλέπεις..
όμορφο ή άσχημο δεν έχει σημασία..

 Μοιαζουν πάντα έτοιμα να σου πουν μια ιστορία…
ή ακόμα καλύτερα σε καλούν να ανακαλύψεις την ιστορία τους..
να νιωσεις, να μάθεις, να αφουγκραστείς,
να γευτείς, να ψάξεις, να χωθείς μέσα στις ρωγμές τους
και να χαθείς στο παρελθόν τους ..



Τα ερείπια μοιάζουν με τις αναμνήσεις μας..
Κάποιοι από μας τα αγαπούν τα φροντίζουν,
τα επισκεπτονται για να νιωσουν εκείνη τη γλυκιά νοσταλγία που σου μεταδίδουν..
κάποιοι άλλοι τα προσπερνούν..
είτε αδιάφορα, είτε με πόνο,
είτε με έναν αδιόρατο φόβο που τους κάνει να επιταχύνουν το βήμα ..


Σε αντίθεση με τη θέα του ερειπωμένου χωριου
βρίσκεται το φρεσκοβαμμένο και περιποιημένο ξωκλήσι λίγο παραπέρα,
αδιαμφισβήτητο σημάδι πως ο θεός είναι κοντά μας
σε κάθε στιγμή σε κάθε τόπο
ξεχασμένο και μη..






38 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και οι στρατιωτικές αποθήκες καλή μου φίλοι που όσοι εχουν κάνει στην Καλαμωτή ξέρουν τον αγρελωπό απ' εξω και ανακατωτά.
Να είσαι καλά που μου μου φέρνεις τέτοιες αναμνήσεις.

logia είπε...

είδαμε πολλά τέτοια ερείπια στη Χίο
είναι νησί βγαλμένο από μιαν άλλη εποχή

Ανώνυμος είπε...

"Φίλη" ηθελα να γράψω συγνώμη για την ορθογραφία μου.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗΡΕΣ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΟΝΑΧΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ.ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.

σταγόνα είπε...

καλησπέρα Thalassokrator,
Υπάρχει και Αγρελωπό στη Λαγκάδα.. αλλά εκείνο ζει και βασιλεύει.. μήπως αυτό εννοείς??
να εισαι κιεσύ καλα.. και σευχαριστω:)

σταγόνα είπε...

logia μου,
εγώ ζω εδώ και ακόμα ανακαλύπτω...
καλό βράδυ με όνειρα γλυκά

σταγόνα είπε...

SKROYTZAKO,
τι εννοείς δεν είχες ιδέα γιαυτό το χωριό?? Εχεις έρθει κιεσύ στο νησί?
Καλό μήνα και σε σένα:)

Roadartist είπε...

Τι ΥΠΕΡΟΧΕΣ φωτο.. :)

a-kentavrou είπε...

Εντροπία.
Τα ερείπια,τα ροζιασμένα χέρια,οι γερμένοι ώμοι,τα ρυτιδιασμένα χέρια δείχνουν τη νομοτέλεια που υπάρχει στη φύση που από την απόλυτη οργάνωση του ωραίου οδηγείται με τη πάροδο του χρόνου στην αταξία..
Η μεταβολή της εντροπίας με κατεύθυνση την αύξηση της όπως ο χρόνος είναι ο άγνωστος νόμος που διαφεντεύει το σύμπαν..

Ανώνυμος είπε...

φανταστικές φωτό. μαγικός και ξεχασμένος τόπος. ευτυχώς που τον ζωντάνεψες.

Μηθυμναίος είπε...

Θαυμάζω στις φωτογραφίες σου (αν μπορώ φυσικά να χρησιμοποιώ το ρήμα «θαυμάζω») σπίτια ερειπωμένα, εγκαταλειμμένα, γκρεμισμένα, χωριά χαλάσματα…σαν λαβωματιές που δείχνουν ότι, κάποτε εκεί υπήρχε ζωή… Τι κρίμα…

Κι εγώ να σου πω, Σταγονίτσα μου, «λατρεύω» κάτι τέτοια και «κολλάω» όταν τα συναντώ καθώς κι ανθρώπους με αυλακωμένα πρόσωπα απ’ τις ρυτίδες, ροζιασμένα χέρια του μόχθου, κάτι αδάμαστες ψυχές φορτωμένες έγνοιες και σκοτούρες… Τους κοιτώ με δέος μπορώ να σου πω.

Έχω αποθηκεύσει αρκετές φωτογραφίες σαν τις δικές σου.

Να σαι καλά, φίλη μου!

σταγόνα είπε...

Aρτιστούλα μου σευχαριστώ..
ωραιες εικόνες μπορεί αλλά με θλιβερό περιεχόμενο:)

σταγόνα είπε...

Eντροπία Entropie κατ αναλογία προς Εnergie!!! "στροφή προς" "μεταβολή". Ο όρος αυτός εισήχθη στη Φυσική το 1860 απο το Γερμανό φυσικό Rudolph Clausius,
σαν μέτρο που εκφράζει την αύξηση της αταξίας ενός συστήματος που επέρχεται με την αλλοίωση-φθορά.. καλά τα είπα δάσκαλε?? μ έστρωσες στο διάβασμα νυχτιάτικα:):)
πολύ μου άρεσε η ερμηνεία σου ..
Σευχαριστώ!!!

ξωτικό είπε...

όμορφα που τα έδειξες κι όμορφα που τα είπες μωρε !!!
έτσι σαν τους παπούδες που έχουν μια γαλήνη και πολύ σοφία και ιστορίες πολλές για όποιον έχει όρεξη και αυτιά και καρδιά .....
Τυχερή εκεί που ζείς και το απολαμβάνεις ουσιαστικά .
γλυκά φιλιά !!!

σταγόνα είπε...

Σευχαριστώ Βαγγέλη μου..
Κάτι πάντα πεθαίνει και κάτι άλλο γεννιέται.. η ζωή βρίσκει τον τρόπο και συνεχίζει.. το ζήτημα είναι Πώς..

σταγόνα είπε...

Στράτο μου,
πολλά ίδια κολλήματα έχουμε τελικά ... :) και είναι όμορφο να συναντάς ψυχές και να μοιράζεσαι κοινές ευαισθησίες:)
σευχαριστώ καλέ μου φίλε

σταγόνα είπε...

Ξωτικούλι μου, όλο τέτοια μας λες.. αλλά εισητήριο ακόμα δεν έκλεισες!!! Μηπως ένα μικρο και απαλό κλωτσιδάκι θα σου έδινε την ώθηση??

ανέμη είπε...

Βρε συ ησύχασε πια... θα σε στείλω στο Αγρελωπό να κάτσεις.. (είδες όμορφα που είναι τα χωριά μας; αραχνο ύφαντα..)

..δώσε κλώτσο να γυρίσει η μέρα και νάναι ΚΑΛΗ:)

σταγόνα είπε...

Τωρα που μπήκε η Ανοιξη να ησυχάσω?? χμ χλωμούλι το βλέπω.. σταγόνα λολοφίσεκο έχεις ξαναδεί??

a-kentavrou είπε...

Αφού με αποκάλεσες δάσκαλo ας ολοκληρώσω τη διάλεξη.ΘΑΝΑΤΟΣ η εντροπία πήρε τη μεγαλύτερη τιμή,επειδή η εντροπία δεν έχει ποτέ μείωση πάντα αυξάνει.Δεν έχει πλέον επιστροφή.Η χαοτική αταξία στο σύμπαν είναι μονόδρομος χωρίς επιστροφή....Εκτός εαν κάτι αναστρέψει το μονόδρομο , οι επιστήμονες το λένε ενέργεια, άλλοι το λένε Θεό,εσύ πως θα το έλεγες?

σταγόνα είπε...

E μα! Δασκαλε μισες διαλέξεις κάνεις!! και με βάζεις εμένα την άσχετη με Φυσική να ψάχνω και να εξηγώ.. Την Εντροπία μόνο σαν συστολή τη γνώριζα.. Απ ότι φαίνεται η κυρία είναι διχασμενη και αρρωστημένη προσωπικότητα..
Χωρίς καμία συστολή θεριεύει και αυξάνεται όσο ο κόσμος γύρω της καταρρέει.. Με άλλα λόγια ο θάνατος μας η ζωή της.. Κοιτα να δεις που θα τη μισησω στο τέλος..
Δυστυχώς μερικοί μονόδρομοι είναι μη αναστρέψιμοι.. για τους υπόλοιπους η θετική μας σκέψη και ενέργεια και η δύναμη του μυαλού μπορούν να προκαλέσουν σε μεγάλο βαθμό την ανατροπή στη σήψη και φθορά..
ειλικρινα σευχαριστω για το τόσο ενδιαφέρον μάθημα:)

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Σταγόνα,
Με δυο σου λέξεις (Λατρεύω τη φθορά..) λες τόσα όσα δεν μπορούν να πουν ολόκληροι τόμοι βιβλίων...

Χαιρετω
Γαβριήλ

a-kentavrou είπε...

O διδάσκων διδάσκεται.
Οι παρατηρήσεις σου δείχνουν ότι όχι μόνο αφομίωσες την έννοια,αλλά της έδωσες προέκταση σε άλλο τομέα που δεν είχα σκεφτεί.
Θα κατάλαβες επίσης ότι η ψηφιακή τάξη και γενικά η τεχνολογία δεν μπορεί να υποκαταστήσει το ζωντανό ανθρώπινο διάλογο μαθητή δασκάλου.
Ευχαριστώ για αυτή τη δημιουργική επικοινωνία.

σταγόνα είπε...

Φίλε Γαβριήλ,
Μου κάνει εντύπωση που διάλεξες αυτή τη φράση.. υποθέτω ότι ακούγεται αρρωστημένη.. ή σχήμα λόγου αλλά δεν είναι.. είναι ένα ειδος λατρείας μαζί και πόνου, έτσι όπως λατρεύω τη ζωή την ίδια στιγμή που πονώ για το φευγιό της..

σταγόνα είπε...

Καλέ μου δάσκαλε,
η αλήθεια είναι ότι αφομοιώνω το οτιδήποτε μου κάνει "κλικ" αλλά με το δικό μου προσωπικό τρόπο.. και τότε αφομοιώνω και αφομοιωνομαι μαζι.. αλλά ανευ "κλικ" απο σφουγγάρι είμαι ικανή να μεταμορφωθω σε αδιαπέραστο ντουβάρι..:):)
Kι εγώ σευχαριστω!

fractal είπε...

Αύριο...αυριο...
Τώρα γύρισα και νυστάζω..

σταγόνα είπε...

Κοιμήσου και παρήγειλλα στην πόλη τα προικιά σου...:P:P

fractal είπε...

Καλημερούδια...σας...
Χθες το βράδυ, είδα να έχει καταχωρίσει ο υπολογιστής δυό φορές το σχόλιο μου, και ήθελα να σου πω να σβύσεις τη μία..Αλλά φαίνεται πως κάθε μάτι μου έβλεπε από ένα σχόλιο.

Οι Αγρελωπούσοι, έχουν Σύλλογο στην Αθήνα. Ούτε εγώ έχω πάει ποτέ στο χωριό, αλλά δεν ήξερα ότι είναι ακατοίκητο...

Άκου τώρα το καταπληκτικό.
Ένας φίλος που ζει στην Αμερική και παρακολουθεί το blogg μου μπήκε στο δικό σου blogg και είδε την ανάρτησή που μου είχες χαρήσει.
Τρελλάθηκε σαν είδε τη φωτογραφία του ξαπλωμένου πάνω στα βράχια πεύκου, γιατί είναι μέσα στο χωράφι του!
Με πήρε τηλέφωνο συγκινημένος και μου έλεγε ιστορίες του πεύκου..
Το καλοκαίρι θα τον γνωρίσεις αν και ίσως τον ξέρεις ήδη.

Το Πελιναίο..Υπέροχο.
κανένα βουνό δεν μοιάζει με τον αγέρωχο κώνο του..

Ο Έκτορας λέει την κορυφή του...Κορυφούντα, από το όνομα των χωριών της περιοχής .

πνευμα είπε...

Ερείπια που σφύζουν απο ζωντάνια σε αντίθεση με κάθε πλουμιστή τεχνοκρατική ανάμνηση...

Υπέροχο κείμενο και οι φωτογραφίες σαν απο υπέροχο παραμύθι.

Την καλησπέρα μου γλυκιά σταγόνα.

Side21 είπε...

Κι εδώ στη Σάμο …
έχουμε μερικά τέτοια …
«χωριά φαντάσματα» …
Τα χαλάσματα σε κοιτάνε επιτιμητικά …
μέσα απ’ τις τεράστιες κόγχες τους …
Σα να σου λένε - ξέρουμε εμείς ιστορίες !!!
γενιές του είδους σου περάσαν από δω και φύγαν …
είδαμ’ εμείς λύπες, χαρές, αγάπες κι όνειρα …
Κρατάμε φύλακες εδώ χιλιάδες αναμνήσεις !!!

fractal είπε...

ΚΑλάααααα τα συμμαχάκια σου(φτερό και ξωτικό) ρίχνουν τέτοιο ροχαλητό που σίεται το σύμπαν..
Μιλάμε , τύφλα νάχει η Αϊτή..
Για κάνε μια βόλτα από εμένα να τα καμαρώσεις...
Και όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν μπορώ και να τα βγάλω έχω με τέτοιο καιρό...
Αλλά τι να σου πω, ζω ένα εφιάλτη..
Τρίζουν τα τζάμια απο το χρου...χρου...
Και κάθομαι το δύστυχο στο κατώφλι. Που να μπω μέσα στο σπίτι, φοβάμαι μη με πλακώσει κανένας τοίχος...
Που τα βρήκες βρε τέτοια συμμαχάκια? Να τα χαίρεσε.
Να μην σου τα ματιάξουν!!!
Άντε και σκέψου καμια συμφέρουσα συμφωνία μπας και γλυτώσεις την αιχμαλωσία... Γιατί αυτά είναι ήδη αλυσσοδεμένα..Και να τα δεις πως χαμογελούν μέσα στο ροχαλητό τους τα αθεόφοβα.. χάρμα είναι να τα βλέπεις..

Σήμερα είμουν σε ένα καράβι γεμάτο Χιώτες.
Περασα πολύ όμορφα.
Που να στα λέω...Θα σου τα πω..

Άιναφετς είπε...

Αχ σταγονίτσα...όταν αρχίζω με αχ, αυτό που ακολουθεί είναι συγκίνηση, δεν ξέρω αν σου το έχω ξαναπεί αλλά όλες οι λιθογραφίες μου έχουν θέμα ερείπια, βασικά παλιά ερειπωμένα αρχοντικά, εξ ου κσι το αχ! με τις φωτογραφίες σου!
Αλλά σου έχω έτοιμη αγκαλιά...για δες! ΑΦ!

σταγόνα είπε...

Φρακταλούδι μου,
άσχετο αλλά δε μου φεύγει αυτή εικόνα της αναπάντεχης συνάντησης-αγκαλιάς στη μέση της Βενιζέλου:):)
Kαταληκτικό αυτό που γράφεις με το δέντρο.. Αν ανησυχούσε ο φίλος σου, τώρα το ειδε που ειναι καλα και ακόμα ονειρεύεται και θα ησύχασε.. να του πεις ότι του στέλνει χαιρετίσματα και τον περιμένει να γυρίσει:) κάτι μου σιγοψιθύριζε εκεί που ήταν ξαπλωμένο αλλά δεν καταλάβαινα:P:P
Δωσε και στον Εκτορα ένα φιλί.. εκείνο το Ζετάκι άραγε τι απέγινε?
Τα συμμαχακια μου ξέρουν τι κάνουν.. Αλλος δεν πήρε ακόμα χαμπάρι..
Χιχι Προσπαθω να φανταστώ πώς να ειναι μέσα σε ένα καράβι γεμάτο Χιωτες με ένα φράκταλ να κυκλοφορεί ενδιάμεσα ... Δε σου κρύβω.. θα ήθελα να ήμουν απο μια μεριά χωρίς να με βλέπεις..:)
Σημερα δε σου λέω που πηγα.. συντομα θα δεις και θα σκάσεις απ το κακό σου.. Ετοιμάσου..

σταγόνα είπε...

Καλώς το Ακριβοθώρητο Πνευματάκι.. Καλώς να σε βρει η Ανοιξη.. Πάνω, κάτω, μέσα, έξω, τριγύρω, Παντού!!!

σταγόνα είπε...

Αγρυπνε, πόσο χαίρομαι:):) που υποθέτω ότι όλα καλά???!!!! και σιδερένιος!!!

σταγόνα είπε...

Αχ Μαγισσούλα μου,
Εσύ είσαι από μόνη σου μια μεγάλη Αγκαλιά!!!
ΑΦΦΦΦΦ

fractal είπε...

Ο Έκτορας ανταποδίδει το φιλί..
Το ΖΕΤΑΚΙ (έτσι το είπες?) κοιμάται στο γκαράζ.
Τι έγινε στο καράβι με τους Χιώτες και το fractal..
A...από τη μιά αγκαλιά έφευγε στην άλλη έπεφτε.
Δεν μπορούσα καν να υποψιαστώ, πόσο μου είχαν και τους είχα λείψει, από τότε που κατέθεσα τα οπλα..
Περιμένω να δω τι μου έχεις ετοιμάσει πάλι...
Όμως να ξέρεις πως από τέλος Απριλίου θα μοιραζόμαστε την ίδια Γη και θα μονομαχούμε καθημερινά ..σώμα..με.. σώμα..για την διεκδίκησή της..
Εκεί να σε δώ.
Μοναχούλα και χωρίς συμμαχάκια...αν και αποδείχθηκαν άχρηστα με τέτοιους ύπνους... Ακόμα δεν με έχεις πείσει πως ξύπνησαν..
Ασ κάνω πάλι μια βόλτα μήπως και κάτι δεν πήρε το μάτι μου..

σταγόνα είπε...

Xμμ καλού κακού κράτα μαζί και τα ηρεμηστικά σου..