Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Γιαγιούλα



Την είδα φευγαλέα καθώς οδηγούσα..
Συνέχισα την πορεία μου με την εικόνα καρφωμενη στο μυαλό μου..
Δεν άντεξα..



Κάνω επι τόπου στροφή

Επιστρέφω και παρκάρω το αυτοκίνητο
Κρύφτηκα πίσω απο έναν τοίχο και τη φωτογράφισα απο αρκετά μακριά..
(νιωθω μια ηρεμία και γαλήνη όταν βρεθώ κοντά σε ηλικιωμένους)


Με κορμί σκυφτό λες και τα χρόνια όλα της ζωής της στοιβάχτηκαν στους ώμους της

πότιζε αμέριμνη τον κήπο της..


Μονολογούσε χαμογελώντας..
Μπορεί και να μιλούσε με τα λουλούδια της..



Ισως..
Γιαυτό ο κήπος της ήταν πανέμορφος..


9 σχόλια:

AERIKO είπε...

Κι αν την πλησίαζες σαν γλυκό του κουταλιου θα κυλούσαν οι λέξεις της..


Αχ πανε τεσσερα χρονια πια που εχασα την αγκαλιά της..τι να πω..με κατασυγκίνησες πάλι..!!

Όμορφο βράδυ..τρυφερό φιλ!!:)

ξωτικό είπε...

Tι μου θύμισες βρε σταγονίτσα....
αυτή η σκυμμένη πλατούλα και το αναπάντεχα τσαχπίνικο φατσάκι(στη 2η)....ολόϊδια η δικιά μου που έτσι έστηνε κουβέντα με τις κατσικούλες της και ξαμολούσε τις παροιμίες της και τραγούδαγε σαν αερικό ....άλλου κόσμου πλάσματα λές....βιβλία ζωής σε άλλη γλώσσα ...

"έρχεσαι χάζι κάνουμε
φεύγεις μαράζι βάνουμε" έλεγε για τους αγαπημένους της με μια ησυχία που σού'μενε μόνο γλύκα...
Νά'σαι καλά μωρέ σταγονίτσα

Seagull είπε...

!!!...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΑΠΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ,ΠΙΟ ΓΕΡΑ ΑΠΟ ΑΒΓΑ,ΠΙΟ ΤΥΧΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΝΙΑ :)))))

σταγόνα είπε...

Και σε μένα θύμισε πολλά αυτή η γιαγιά.. γιαυτό την μετέφερα απο το μπλογκ μου στο pathfinder να την έχω και εδώ..
την έβαλα σε παλιότερη ημερομηνία αλλά δεν ήξερα ότι εμφανίζεται στη λίστα των μπλογκς σαν πιο προσφταη ανάρτηση.
Αnyway συγνώμη αν σας μπέρδεψα
και σας ευχαριστώ
φιλάκια πολλά

α Κενταύρου είπε...

Όσο περνάνε τα χρόνια ο άνθρωπος ωριμάζει στο σώμα στη σκέψη τη ψυχή.
Είναι όλα κατασταλαγμένα μέσα του έχει αποκτήσει απόλυτη γνώση της ζωής ξέρει και είναι έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος να πάει εκεί από όπου ήρθε...

σταγόνα είπε...

Δάσκαλε,
αυτό το "σαν έτοιμος απο καιρό" είναι που με συγκλονίζει στους ηλικιωμένους.. οταν ο άνθρωπος σταματήσει να γαντζώνεται με νυχια και με δόντια απο τη ζωή, όταν καταφέρει να συμβιβαστεί με την ιδέα του θανατου, τότε λες και η ψυχή του αποκτα ομορφιά και γαλήνη.. γίνεται ανάλαφρη..ακτινοβολεί..
Σευχαριστώ..

Μαριάνθη είπε...

Έστω και καθυστερημένα Χριστός Ανέστη. Η Άνοιξη χαμογελά από τη Θεσσαλονίκη.

σταγόνα είπε...

Aληθως Ανέστη Μαριάνθη μου.. :) σευχαριστώ