Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Στ Αλάτσατα




"Στ' Αλάτσατα στην Παναγιά 
στ' Αγιόβημ' από πίσω
Εφύτεψα μια λεμονιά κι έχω να την ποτίσω"


(Στην Τουρκία στα μνημόσυνα προσφέρουν λουκουμάδες όπως εμείς προσφέρουμε κόλλυβα)


Τα Αλάτσατα είναι μια πόλη στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας 
απέναντι απο τη Χίο 10 χλμ νοτιοδυτικά του Τσεσμέ 
και 70 χλμ. νοτιοανατολικά της Σμύρνης.  



Ιδρύθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα από Έλληνες μετανάστες
και σημείωσε ιδιαίτερη ανάπτυξη σε πολλούς τομείς
Στα Αλάτσατα ζούσαν κατεξοχήν Χριστιανοί Ορθόδοξοι
 Με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και την  υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών
αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις περιουσίες και  τα σπίτια τους και να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα


 Τα τελευταία χρόνια τα πανέμορφα Αλάτσατα 
έχουν αναπτυχθεί σε μια απο τις πιο τουριστικές
πόλεις της Ιωνίας



Η τουρκική κυβέρνηση για λόγους τουριστικής προβολής
αποφάσισε να ανακηρύξει ιστορικό μνημείο-μουσείο το ναό των Εισοδίων 
και να προχωρήσει σε εργασίες αποκατάστασης και συντήρησης του ναού




τα παλιά σπίτια και αρχοντικά έχουν μετατραπεί σε καταπληκτικά boutique ξενοδοχεία
 μπαράκια εστιατόρια, 


παλαιωπολεία, μαγαζάκια με προιόντα φυτικών καλλυτνικών
όλα διακοσμημένα με εξαιρετικό γούστο





Περιδιαβαίνοντας στα σοκάκια του χωριού με τα ολοζώντανα ελληνικά σπίτια


ανάμικτα συναισθήματα χαράς, λύπης, συγκίνησης δημιουργούν έναν παράξενο κόμπο στο λαιμό
έναν κόμπο που ακόμα και φεύγοντας απο κεί δε λέει να φύγει..





Aναζητήσαμε τον τελευταίο Τουρκοκρητικό που ζει ακόμα εκεί με τη γυναίκα του
Εκείνον που είχε φιλοξενήσει στην εκπομπή του "Πρωταγωνιστές" Ο Σταύρος Θεοδωράκης το Μάιο του 2010
Ηπιε μαζί μας καφέ.. ελληνικό με άρωμα μαστίχας.. Μας είπε μαντινάδες.. Η χαρά του είναι να συναντά Ελληνες και να μιλάει μαζί τους..



Η γονείς του καθότι μουσουλμάνοι εκδιώχθηκαν απο την Κρήτη το 1923
και έκτοτε έζησαν στα Αλάτσατα. 
Επειτα  γεννήθηκε εκείνος .. έμαθε πρώτα Ελληνικά και μαντινάδες της Κρήτης
απο τη μητέρα του και μετά πήγε στο σχολείο και έμαθε τουρκικά..
Μόνο το 90 πήγε πρώτη και μοναδική φορά στην Κρήτη και αναζήτησε το σπίτι τους
Εγώ εδώ γεννήθηκα εδώ έζησα μας λέει με συγκίνηση μα η καρδιά μου ζει στην Κρήτη.. 
Δεν είναι συγκλονιστικό??? 
Μέσα απο τις μνήμες μόνο και τις αφηγήσεις της μητέρας του η καρδιά αυτού του ανθρώπου,
βρίσκεται κάπου όπου το σώμα του δεν έζησε ποτέ!!!!
Και πόσοι άλλοι, μουσουλμάνοι, Χριστιανοί έζησαν τη ζωή τους όλη με τον ίδιο καημό..
Κιαυτή η γιαγιούλα που τη συνέλαβα απο  μακριά να κοιτάζει με καρτερία τον κόσμο
πίσω απο το παράθυρό της.. ποιός θα μπορούσε να πει αν είναι Μουσουλμάνα ή Χριστιανή.. Τουρκάλα ή Ελληνίδα
πόσο ίδιοι οι άνθρωποι και πόσο άδικα εγωιστικά και μάταια έχουμε εφεύρει ταμπέλες
και διαχωριστικές γραμμές... να μας χωρίζουν.. να μας προκαλούν πόνο, δυστυχίες και βάσανα...



"Είναι καρδιές οπού γελούν είναι καρδιές που κλαίνε
Είναι καρδιές οπού πονούν τον πόνο τους δε λένε"

"Δεν είν' αυγή να σηκωθώ να μην αναστενάξω
Έβγα ήλιε μου κι έλα μήλειε μου
Να γείρω στο προσκέφαλο κι από καρδιάς να κλάψω"

15 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

Να πω ότι με αρρώστησες σταγονίτσα μου, λίγο είναι.
Θα πω : σε ευχαριστώ.
Θερμούς χαιρετισμούς και φιλιά.

Άστρια είπε...

Υπέροχη ανάρτηση σταγονούλα και πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου!

Μας πέρασες από καλντερίμια όπου λες και ακούγονταν φωνές ελληνικές και ξετυλίγονταν ιστορίες ...

Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα τα συναισθήματα που συνταξίδεψαν περιδιαβαίνοντας..

Σε φιλώ!

Afroditi Dionysopoulou είπε...

Πραγματικά πολύ όμορφη ανάρτηση!

Γραφική πόλη , με ιστορία , οιφωτογραφίες ολοζώντανες , η γιαγιά στο τέλος ... σα να μας κοιτάει κατάματα ...

Καλό βράδυ :)

Giorgos Varvakis είπε...

Καλησπέρα :)
Πανέμορφα κι ας έχουν "γρέζι" κι ας έχουν "κόμπο".
Πολύ γλυκιά προσέγγιση σε όλα...!!
Καλό βράδυ στα ανατολικά

Άιναφετς είπε...

Εμείς να τα βλέπουμε...μπράβο στους Τούρκους γειτόνους, ξέρουν ν' αξιοποιούν την Ελληνική κληρονομιά (που τους αφήσαμε)...ανάμικτα συναισθήματα...όμορφο και μελαγχολικό οδοιπορικό σταγονίτσα μου, σ' ευχαριστούμε!
ΑΦιλάκι και καλή μας νύχτα! :))

Roadartist είπε...

Όμορφο και συγκινητικό!
Οι φωτογραφίες πολύ όμορφες..
Καληνύχτα,
φιλάκια πολλά!

pylaros είπε...

Μνήμες,αποχρώσεις, ανθρώπινες φυσιογνωμίες, σκηνικά, που αν δεν ήταν η διαφορά της θρησκείας και της γλώσσας θα νόμιζε κανείς ότι είμαστε συγκενικός λαός.


Πολύ όμορφες φωτογραφίες,

χαιρετώ σε Σταγόνα...

Γαβριήλ

Όλγα είπε...

Πανέμορφη η ξενάγησή σου Σταγονούλα μου.. ξέχειλη από συναισθήματα.. φιλιά.. :)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Kαταπληκτικη η αναρτηση σου!!!!

Πασχαλινές δέξου ευχές, απο τη καρδια βγαλμένες, ολες οι μέρες της ζωής σου να΄ναι αναστημένες!
ΚΑΛH ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.

Sidepap21 είπε...

Πράγματι η εμπειρία
είναι φανταστική !!!
Έχω επισκεφτεί πολλές φορές τα Αλάτσατα
τα γειτονικά Βουρλά, τον Τσεσμέ κι όλη την περιοχή
Γεμίζεις νοσταλγία και μελαγχολείς σαν
περπατάς μέσα στα σοκκάκια τους ...
Ειδικά όταν έχεις ακούσει τις μαρτυρίες
της προσφυγιάς από πρώτο χέρι !!!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ εύχομαι ...

ξωτικό είπε...

Aαα ήρθα για ευχές και πιάστηκα αδιάβαστη.
Αυτή την εκπομπή την είχα δεί σταγονίτσα μου και μου έχει μείνει στην καρδιά !!!! Τον θυμάμαι που κοιτούσε ένα δέντρο (νομίζω λεμονιά ) με μια στωική πίκρα που αυτό ήταν ακόμα εκεί ,δεν το ξερίζωσε κανείς.....
Πόσο πληγώνει να νοιώθεις πιονάκι στα χέρια των πολιτικών αποφάσεων.... ούφ....

Καλά αυτές οι ζουμπουρλούδικες πολύχρωμες βελούδινες (!!!)καρέκλες στο δρόμο όλα τα λεφτάαα !!!!!!!

Καλή ανάσταση σταγονίτσα μου ,με υγεία και πολύ πολύ αγάπη γύρω σου !!!!

Άστρια είπε...

Καλή Ανάσταση Σταγονούλα μου με πολλή αγάπη για σένα και όλους τους δικούς σου!

Σε φιλώ

Όλγα είπε...

Καλή Ανάσταση Σταγονούλα μου! :)))

Xίος είπε...

Αγαπητή Σταγόνα, σας έστειλα ένα email. Ελπίζω να σας ήρθε.

σταγόνα είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και για τα σχόλιά σας,
"Χριστός Ανέστη" φίλοι μου θα το μάθατε φαντάζομαι και Χρόνια σας πολλά!!!