Δεκέμβριος ήτανε και το κρύο τσουχτερό..
Ταραγμένος ο Βόσπορος και τα υπόγεια ρεύματα,
με τις κινήσεις των νερών τις κυκλιες
παιδεύανε τον καπετάνιο
Εκείνη τη μέρα, σύννεφα σκέπαζαν τη Βασιλεύουσα.
Ενα ψιλό χιονόνερο, απο το πρωί, έκανε τους τρούλους και τα ανάκτορα
να φαντάζουνε σιωπηλά και έρημα
έτσι μουντά και πνιγμένα στην καταχνιά,
έτσι άφεγγα και μουλιασμένα
και ο Βόσπορος κατέβαινε καλπάζοντας,
ορμητικός και αφρισμένος,
με πελώρια κύματα,
που στις λευκές τους ράχες, τις κύκλιες,
κρατούσανε τα θαλασσοπούλια
Ητανε η ώρα που έγερνε ο ήλιος να βασιλέψει,
σκορπώντας τα χρυσάφια του στα νερά του Βοσπόρου
και μενεξεδιές ανταύγιες ρίγωναν τους όγκους των καπνών
πάνω απο την ετοιμοθάνατη Βασιλεύουσα...
Πέμπτη 24 Μαίου – Η τελευταία πανσέληνος
Ο αυτοκράτορας πολύ εφοβήθηκε και όλοι εμείς οι Χριστιανοί. Γιατί οι Γραικοί είχανε μια προφητεία που έλεγε ότι η Κωνσταντινούπολη ποτέ δε θα χανότανε μέχρι την ημέρα που η σελήνη, καίτοι πανσέληνος, θα φαινότανε λειψή από το πιάτο της»
Οι φωτογραφίες δικές μου
Το κείμενο απο το εξαιρετικό μυθιστόρημα της Μαρίας Λαμπαδαρίδου "Πήραν την Πόλη Πήραν την"