Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Με πλώρη για τη Μαύρη Ράχη..




Έχει μια σαγήνη τούτος ο τόπος..

"Ερατεινή, γλυκεία
θυγάτηρ, Υπερίονος,
πόσον, ω χρυσοβλέφαρος,
πόσον δεκτή και νόστιμη
φέγγεις, ω ημέρα.
Ιδού τα πολυτάραχα
κύματα της θαλάσσης·
ιδού, ιδού των αμώμων
Ψαρών δικαιοτάτων
η τραχείαι πέτραι."

(Ωδή εις Ψαρά-Ανδρέα Κάλβου)



Γυμνό και άγριο τοπίο..
xωρίς ίχνος δέντρου..



Στέκω στο ύψωμα δίπλα στον παλιό μύλο



Ουρανός μόνο και θάλασσα μπροστά μου
και πιό πάνω ο θεός..



Η θάλασσα εμπρός μου
  αντανακλά τον ουρανό..
αντανακλά το βλέμμα του θεού..




Ανασαίνω βαθιά τον Ψαριανό αέρα και στο
μυαλό μου φέρνει τη λέξη «λεβεντιά»
και εικόνες από αγώνες, επαναστάσεις και ηρωισμούς
εικόνες που με γυρίζουν πίσω στο παρελθόν,
το ντυμένο με την αίγλη του αρχαίου μεγαλείου,
της αυτοθυσίας και των ιδανικών..





Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Μόλις σταμάτησε η βροχή..










Χιλιάδες λέξεις χορεύουν μπροστά μου


σ έναν αγώνα να συνθέσουν μια πρόταση..

Μάταια..

και ολοένα φεύγουν λιγοστεύουν και χάνονται..

Το ξέρω..

Σε λίγο θα μείνω μόνη μου

και θα καταφύγω σε άναρθρες κραυγές

και σε κείνα που μού λεγες όταν πίναμε

εκείνο το κόκκινο κρασί..

θυμάσαι??

Βγές έξω μου έλεγες..

Στο χάραμα.. στο λιόγερμα..

Βγές έξω .. στο σούρουπο.. στο φώς.. και περπάτα..

Περπάτα αθόρυβα και αφουγκράσου..

Αφουγκράσου τις φωνές των πουλιών

Το κρώξιμο των γλάρων..

τη μελωδία του αέρα..

στάσου γυμνή στον αέρα και δες..

Να!! σε παίρνει μαζί του.. πούπουλο λευκό.. ίχνος διάφανο..

Αιωρείσαι.. ανεβαίνεις.. Χάνεσαι..

Μόλις σταμάτησε η βροχή..

Εκεί στην ασημένια γραμμή του ορίζοντα σε περιμένει το χαμόγελό μου

Ουράνιο τόξο να πιαστείς..

Κράτησέ με..