οι καρέκλες, οι ομπρέλες, στέκουν αμήχανα
το γεμάτο υποσχέσεις ζεστό και τρυφερό χάδι του ήλιου
Πρωινό Σεπτέμβρη 2009
Tραγουδώ τη βροχή γιατί με κάνει να νιώθω τον ήλιο..
Ενα άλογο είναι τόσο αθώο όσο ένα παιδί
Kαι...
Έχει αποδειχθεί με μελέτες ότι και μόνο η φυσική παρουσία του αλόγου είναι αρκετή για να χαμηλώσει το επίπεδο του στρες, να ηρεμήσει το νευρικό μας σύστημα και να μας συγκεντρώσει στο παρόν.
Αυτό μπορώ να το επιβεβαιώσω και απο δική μου προσωπική εμπειρία.. ισως να ειναι αυτή η αρμονική διάπλαση του σώματος του, η σαγήνη που εκπέμπει, o καλπασμός του, η περηφάνεια του, η αίσθηση ελευθερίας που μεταδίδει...
Πραγματικός αποδέκτης αισθημάτων, αντιστέκεται και αντιδρά στην αδικία και στην κακομεταχείρηση και σε καθοδηγεί να το κατακτήσεις με τους δικούς του όρους.. με σταθερότητα και συνέπεια, με τρυφερότητα και μια γλυκια κουβέντα , με έναν ψίθυρο, μία λέξη με καθησυχαστική χροιά, χωρίς απότομες κινήσεις και φωνές..
Ωστε τελικά να είναι αυτά που διδάσκουν και μαθαίνουν στον άνθρωπο την εύγένεια, τη χάρη, την αρχοντιά
Kαλημέρα φίλοι!!!
Καλημέρα Φθινόπωρο!!!
είμαι ακόμα εδώ μια σταγόνα υπό εξάτμιση
αλλά είμαι εδώ..
Σύντομα κοντά σας...
με τις πρώτες Ψιχάλες..
Σας φιλώ
και .. μου έχετε λείψει...πολύ...
Υ.Γ. Το εντομάκι αυτό καθόλου ύπουλο δεν είναι.. βρέθηκε τυχαία χθες μπροστά μου σχεδόν μισοπεθαμένο.. το παρακολουθούσα μισή ώρα νομίζοντας ότι παρακολουθώ το θάνατό του.. ως που ως δια μαγείας ζωντάνεψε και πέταξε μακριά μου.. με λίγα λόγια μου την εφερε.. και πολύ το χάρηκα...