Κάποτε ήταν ροζ..ένα συννεφάκι
μα ήταν λυπημένο γιατί ήθελε να είναι νυχτερίδα
που είναι λέει ευτυχισμένη στο σκοτάδι..
όμως εκείνη μέσα στο σκοτάδι της
δεν μπορεί να βλέπει ένα ροζ συννεφάκι
ούτε έχει μάτια όπως τα σύννεφα
να βλέπει ουρανό και θάλασσα
ούτε να διαβάζει παραμυθάκια
να κάνει βόλτες όπου θέλει.
να χαίρεται που είναι ροζ
να τρέχει σαν τον άνεμο
ν ανεβαίνει ως τον ήλιο
να παίζει στο κύμα
να ερωτεύεται
κιούτε να ανυπομονεί
όταν φτάνει στην προτελευταία σελίδα
του παραμυθιού
γιατί τα παραμύθια δεν τελειώνουν ποτέ

όταν μιλάνε για σύννεφα