Πατέρα , θέλεις να συμμετάσχεις μαζί μου στον μαραθώνιο ?
Ο πατέρας παρόλο που έχει καρδιάκά προβλήματα απάντησε ...ναι .
Πήραν μέρος μαζί και τερμάτισαν φέρνοντας μάλιστα ικανοποιητικό χρόνο..
Εκτοτε έλαβαν μέρος και σε άλλους Μαραθώνιους..
Μετά από ένα διάστημα ρωτάει ο γιος τον πατέρα ...
Πατέρα τι λες , μπορούμε να δηλώσουμε συμμετοχή στο Ironman ??
Ο πατέρας απάντησε ... ναι..αλλά είναι το ποιο δύσκολο τρίαθλο στο κόσμο.. διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Χαβάη και οι αθλητές πρέπει να κολυμπήσουν 3,86km στον ωκεανό, να διανύσουν με το ποδήλατο 180,2km και να τρέξουν 43,19km διασχίζοντας το νησί .
Ο γιός του επέμενε και ο πατέρας που έλεγε πάντα ναι στο γιό του δέχτηκε και αυτή τη φορά..
Δυναμώστε την ένταση και θαυμάστε πώς ένας άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί σε μικρό θεό όταν αφήνεται να τον οδηγήσει η Αγάπη..
27 σχόλια:
...μπορείς αν η Αγάπη το θελήσει!!!
Συγκίνηση! Επιβεβαίωση στη δύναμη που ασκεί η Αγάπη! Μπράβο ''χρυσοσταγόνα''μου!!! Αλίμονο να μην ήξερα εγώ γιατί σ'αγαπώ :))
Απίστευτη εμπειρία η σημερινή μου επίσκεψη εδώ. Η δύναμη της ψυχής η δύναμη της θέλησης του ανθρώπου συγκλονιστική!
Άσε που βρήκα κι ένα σωρό φίλους στο πλάι :)
Καλώς σε συνάντησα σταγόνα (δροσιάς)
Καλό σου απόγευμα!
Ακόμα είναι υγρό το πρόσωπό μου από τα δάκρυα, αλλά ξέρω πως η δύναμη αυτή σπανίζει. Και στην εποχή μας η αγάπη από ιδανικό κατάντησε μάλλον καραμέλα.
Mαράκι μου,
μπροστά σε τέτοια δύναμη ψυχής νιωθω ένα ασήμαντο χρυσομάμουνο..
σε φιλώ και σαγαπώ..
O άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί σε θεό γλυκειά μου σταγονίτσα,αλλά και σε διάβολο.Ο καθένας ανάλογα με το τι κουβαλάει μέσα στην ψυχή του.Εσύ ανήκεις στην πρώτη κατηγορία των ανθρώπων.Σε αυτούς που ξετυλίγουν το βιβλίο της ζωής τους και λάμπουν μέσα του οι χρυσαφένιες σταγόνες της αγάπης.Σταγονίτσα μου...σε φιλώ.Και σε έχω πάντα στην σκέψη μου.
gvarvakis..
σευχαριστώ για την επίσκεψη..
καλώς σε βρίσκω.. αλλά δεν μπορώ να σε βρώ.. το προφιλ σου δεν εμφανίζεται.. κρύβεται πίσω απο τα μαύρα γυαλιά..
καλό απόγευμα και σε σένα:)
τρεχαντηράκι μου τρελούτσικο..
τα διαβολάκια βρίσκουν τρόπο και τρυπώνουν σε όλων τις ψυχές γιαυτό πρέπει πάντα να αγρυπνούμε και να τα αναγνωρίζουμε.. μόνο αν τα κοιτάξεις κατάματα φοβούνται και το βάζουν στα πόδια..
σευχαριστώ για την αγάπη σου..
σε έχω στην καρδιά μου.. μην το ξεχνάς..
goofy που είσαι και magoyfh,
έκλαψα κιεγώ και ρίγησα όταν είδα αυτό το βιντεάκι..είναι ό,τι πιο δυνατό έχω συναντήσει εδώ μέσα.. με έκανε να νιωσω αυτό που είμαι.. μια τόση δα σταγόνα στον ωκεανό...
καλώς σε βρίσκω..
Καράβια μοιάζουν οι ψυχές στο χρόνο αρμενίζουν τις νύχτες έχουν οδηγό τ’ αστέρια του φωτίζουν... :)
Την καληνύχτα το χαμόγελο και την αγάπη μου. :))
Χριστε μου.
Με δάκρυα ψυχής είδα την ανάρτηση σου!! Η δύναμη ψυχής!!! Ελένη, θα ακολουθήσω κι εγώ με παρόμοια ανάρτηση για να δηλώσουμε πως έχουμε ανάγκη να επιστρέψουμε στις ευαίσθητες ρίζες μας!!
την καλημέρα μου!!
Μαγισσούλα μου υπέροχη..
σευχαριστώ..
Θαλασσοκράτορα..
"Θεέ μου" είπα εγώ..
Πράγματι Δημητρό είναι βαθύτατη αυτή η ανάγκη και η επιστροφή αυτή είναι άκρως ευεργετική..
σευχαριστώ
Καλησπέρα!! Δεν έφταιγαν τα γυαλιά :) Κατά λάθος είχε φύγει το σημαδάκι από το τετραγωνάκι της διανομής του προφίλ! Σ' ευχαριστώ για την επισήμανση και σε περιμένω και στα δικά μου τα νερά !!
Αυτή η εγγραφή σου γροθιά στο στομάχι σταγονίτσα μου.Δεν ξέρω πόσες φορές ακόμη θα δω το βιντέο.Μου θύμισε βλέπεις τόσα πολλά... Δυο αγόρια.Με το ίδιο όνομα.Γιώργης ο ένας,Γιώργης κι ο άλλος.Ο ένας στην Κρήτη.18 χρονών,παραπληγικός και καρφωμένος σε ένα κρεβάτι.Όταν με τη βοήθεια του άντρα μου αποφάσισα να είμαι μαζί του,είδα φρικτά πράγματα.Η μητέρα του πίστευε ότι ένα υπερπολυτελές δωμάτιο του έδινε όλη την αγάπη που εκείνη του στερούσε.Όταν τον πρωτοέβγαλα στο τεράστιο μπαλκόνι με θέα το Λιβυκό και είδα το μεγάλο του χαμόγελο,ένιωσα θεός.Δυο χρόνια αργότερα κι ενώ είχα φύγει από το νησί έμαθα ότι ο Γιώργος είχε προτιμήσει τις γειτονιές των αγγέλων.
Ο άλλος Γιώργος στη θεσσαλονίκη.25 ετών παλικάρι,πανέμορφο σαν τα κρύα τα νερά που μετά από ένα ατύχημα είναι καρφωμένος σε μια αναπηρική καρέκλα με πολλά κινητικά προβλήματα.Κάποιο απόγευμα μου ζήτησε να πάμε για καφέ.Καλέσαμε ένα λευκό ΤΑΞΙ και βγήκαμε.Ο Γίωργος ήταν ήρεμος.Μιλούσαμε.Εκείνος με προβλήματα και στην ομιλία.Ξαφνικά άλλαξε η μουσική κι αγρίεψε.Σηκώθηκε όρθιος,άρχισε να βγάζει κραυγές και κατέβασε το παντελόνι του.Φοβήθηκα,αλλά εκείνο που με φόβησε δεν ήταν η ακραία συμπεριφορά του Γιώργου,αλλά η αντίδραση του κόσμου γύρω μας.Η σκληρότητα.Η απέχθεια που είδα στα μάτια τους.Η έλλειψη αγάπης...
Συγνώμη για όλα αυτά Ελένη μου.Ήθελα να τα πω γιατί ένιωθα να με πνίγουν...
gvarvakis..
ok σευχαριστώ.. το βρήκα το μονοπάτι:)
Συγκλονιστική εμπειρία Γλυκερία μου.. και έχεις δίκιο για τον κόσμο.. η παιδεία μας δυστυχώς δεν μας επιτρέπει ακόμα να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα των πλασμάτων που ζουν και μοιράζονται μαζί μας την ίδια γη και τον ίδιο αέρα..
σευχαριστώ γιαυτή σου την κατάθεση..
φιλάκια πολλά και καλο βράδυ:)
Στάλαξες συγκίνηση στις καρδιές μας
σταγονίτσα μου. Ο ήρωας αυτός πατέρας, μας έχει τιμήσει και στον ΠΗΓΑΙΜΟ σε άλλες φάσεις της συναρπαστικής ζωής που μοιράζεται (ελπίζω ακόμη) με τον γιό του.
Η ψυχραιμία δεν αντέχει μπροστά στην τόση δύναμη Αγάπης και υποχωρεί σε βροχή από δάκρυα .
Καλή σου μέρα κορίτσι μου.
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Μακάρινα παίρνουμε παραδείγματα ζωής αληθινήςα πό τέτοια βίντεο που ταξιδεύουν μέσω του διαδικτύου σε όλον τον κόσμο. Το χαμόγελο, το δάκρυ στηνάκρη του ματιού είπαν πολλά. Καλημέρα από τη Νίσυρο.
... πόσο υπέροχο είναι να είσαι πατέρας, και μάλιστα τέτοιος πατέρας!
Καλησπέρα :)
Πως να μη τρέξουν τα δάκρυα;
και γιατί να μην τα αφήσω να τρέξουν;
Αγαπημένη μου Λυγερή,
θα μου φαινόταν παράξενο αν δεν είχε περάσει απο τον "Πηγαιμό σου"
Ευχομαι να εισαι καλα..
Σευχαριστώ Νικόδημε.. την αγάπη μου σε σένα και στο νησάκι σου:)
Aνδρέα
είναι υπέροχο που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι.. ας είναι και ελάχιστοι..
καλές βουτιές σου εύχομαι:):)
"Hχος Πλάγιος Μόνος"..
Οι Ήχοι, λές, όταν πλαγιάσουν πολύ από τον άνεμο,
παύουν να είναι ήχοι.
Γίνονται μικρά κορδόνια να μπορούν τα παιδιά να κρατούν τα κόκκινα τους μπαλόνια στο Λούν Παρκ.
Να κρατούν το πλαστικό φορτηγάκι τους καθώς τρέχουν στο δρόμο...
Να συγκρατούν ένα παπούτσι επάνω στο πόδι καθώς εκείνο βρίσκεται σε γρήγορο βηματισμό.
Κι εγώ πλάγιασα στα λόγια σου!!!
σευχαριστώ..
Η Αγάπη κινεί βουνά... για να παραφράσω τα λόγια ενός φίλου πάστορα "Η πίστη κινεί βουνά".
πολύ συγκινητικό σταγόνα...
πραγματικά... εκείνο όμως που με άγγιξε περισσότερο ήταν ο τίτλος σου. "Μικροί Θεοί".
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου