Koυράστηκες..
Λαχάνιασες..
Να πηγαίνεις.. ναρχεσαι..
να κουβαλάς..
Στάσεις αμέτρητες κιεσύ να μη σταματάς..
Κάποτε, μες τη βροχή,
σταμάτησες
κοιμήθηκες βαθιά
Και ίσα που πρόλαβες να δεις τον κόσμο που άφησες
μονάχος και ξένος να συνεχίζει να γυρνά
τον αιώνιο κύκλο του...
30 σχόλια:
Καλή σου μέρα.
Άκουσα, έπεφτες στο παραθύρι,
στην αρχή μικρούλα,
μετά γλιστρώντας, άνοιξες μίσχος
πλάτειασες και οίδα.
..είκόνες,λόγια.. ο τρόμος για την ερείπωση της εγκατάλειψής μας..
Κι από μένα φιλί:)
Καλημέρα
Μη με ρωτήσεις πως βρέθηκα εδώ, τίποτα δεν είναι τυχαίο...όσο ψιχαλίζει καλά είναι...τι γίνεται στις μπόρες; Πριν λίγο καιρό πάλι είχα βρεθεί εδώ..."θα ξανάρθω"... μου αρέσει!
Πολύ όμορφο!!
Μόνο αυτό είχα να πω?...Μπράβο μου.
Μα με άφησες δίχως λέξεις άλλες.
Την καλημέρα μου
E, καλά.. το δικό σου blog και αν αναβλύζει γαλάζιο.. και εσύ δε πας καθόλου πίσω.. Γαλήνη αισθάνθηκα! Χάρηκα πολύ!
Γεια σου πόσο όμορφο το μπλογκακι σου πόσο όμορφα λόγια και εικόνες σε ειδα στο μπλογκ της Αιναφετς και είπα να περασω Καλή συνεχεια! θα τα λέμε...
υιέ μου άσωτε πόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ:):) καλώς σε ξαναβρίσκω:)
μικρή μου άγονη,
χέρι να κρατάμε να φοβάται ο τρόμος..
φιλί γλυκό:)
Aιναφετς!! όμορφο nick!!
σευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..
και όσο ψιχαλίζει είναι καλά.. καλά τα λες...στις μπόρες ?? χμ.. η πιο στεγανή ομπρέλα μια αγκαλιά..
Πνευματάκι μου καλό
χαίρομαι που σε ανταμώνω πάλι
και σευχαριστώ:)
Roadartist έχουμε ξαναμιλήσει στο μπλογκ που είχα στο παθ.. τότε όμως δεν είχα λογαριασμό στο google.. προσπάθησα αλλά δεν κατάφερα να σου αφήσω σχόλιο στο δικό σου.. έκτοτε περνούσα συχνά απο σένα αν και αθόρυβα:)
σευχαριστώ και σε καλησπερίζω:)
Φεγγαρένια καλώς σε βρίσκω και σευχαριστώ:) δεν ξέρω αν είναι όμορφο ό,τι γράφω και ό,τι φωτογραφίζω.. απόπειρες κάνω.. σε σχέση με ότι με ξυπνά, με κεντρίζει, με αγγίζει
....καλησπέρα σταγόνα...."έδεσαν" ..εικόνες και λόγια...:)))
εξαιρετικός ο συνδιασμός λέξεων και εικόνων.
ένα διάλειμμα είναι απαραίτητο, για να αφουγκραστούμε την τροχιά του κόσμου
Χάθηκα, ειν' αλήθεια...
Να όμως που επανήλθα κάνοντας μια βόλτα στα θαυμάσια μονοπάτια σου!
Είναι όλα πολύ όμορφα και τα λόγια και οι εικόνες σου!
Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια!!!
ψιχαλίζει αγάπη,γλύκα,ομορφιά,κι ένα σωρό λιχουδιές ψυχής εδώ μέσα !θα έρχομαι να ψωνίζω.
Kαλησπέρα Αλκη,
ημέρα βροχερή και επέστρεφα απο μια μικρή εκδρομούλα όταν αντίκρυσα το έρημο λεωοφρείο πάνω στο βουνό σε μεγάλη απόσταση απο τον κεντρικό δρόμο και χωρίς να διακρίνω κάποιο άλλο δρόμο κοντά στο σημείο εκείνο.. σαν να φύτρωσε ή να έπεσε απ τον ουρανό..
καθόλου δεν "έδενε" τοπίο και λεωφορείο.. χαίρομαι που τουλάχιστον "εδεσε" με τα λόγια μου..
καλησπέρα Βαγγέλη και σευχαριστώ:)
παλαι ποτέ αγαπημένη συνήθεια να συνδέω τα άψυχα με τα έμψυχα..
ηλιογράφε
έχεις δίκιο
ένα διάλειμμα όπως πχ αυτά που μας προσφέρεις με τις εικόνες σου..
ένα κλικ ενός δευτερολέπτου μπορεί να ειναι αρκετό..
Χαθηκες Στράτο μου αλλά θα σβήσω τις απουσίες..:) εξάλλου για τρείς σχεδόν μήνες ήμουν κιεγώ χαμένη απο τη μπλογκόσφαιρα..
αρκεί να εισαι καλά:)
χαίρομαι πραγματικά που σε ξαναβλέπω..
να περνάς ξωτικό:)
για μάγισσες, νεράιδες, πνεύματα και ξωτικά οι πόρτες πάντα είναι ανοιχτές:) μα τι λέω.. και κλειστές να είναι αυτά βρίσκουν τρόπο και τρυπώνουν:)
Ομορφα είναι εκεί που αποκοιμήθηκε...
Είναι ψηλά...
Είναι ήσυχα...
Εχουν Παράδεισο τα λεωφορεία;
Η τύχη της μοναξιάς των δρομέων μεγάλων αποστάσεων,,,
Πρι έξι χρόνια περίπου την έζησα,,,(την μοναξιά του δρομέως των μεγάλων αποστάσεων)
"θα κρατήσω το χρόνο ανέγγιχτο σαν φύγεις
τη θύμηση θα φυλακίσω μέσα στη θύελλα
τα μονοπάτια τ΄ ουρανού θα γεμίσω με σύμβολα
σημάδια και μηνύματα κρυμμένα
να σου κρατάνε συντροφιά
μέσα στην άνυδρη κι άγρια νύχτα.."
Η ερημιά απαντάται παντού
καλή μου φίλη Ελένη..
Κι εσύ την αποτυπώνεις όμορφα
και εκφραστικά μέσα απ΄ την «εγκατάλειψη»..
Να είσαι καλά και να μας νοτίζεις πάντα
με τις ζωοδότρες σταγόνες σου..
Κ α λ η μ έ ρ α ..
''κάθε πράσινο λεωφορείο ήταν, σε μικρογραφία, η εικόνα ενός χωριού,
ενώ κάθε άσπρο βαπόρι ήταν,η εικόνα ενός ολόκληρου νησιού''.
Ζακ Λακαριέρ
βιολιστή μου,
ήσυχα..ψηλά.. κιαυτά είναι θαρρώ στοιχεία Παραδείσου.. τι θα πει άραγε Παράδεισος?
αγαπημένο μου φράκταλ..
θα ήθελα να μάθαινα όλα αυτά που ανακάλυψες κατά τη διάρκεια εκείνου του αγώνα..
Tάκη μου,
κάθε φορά με εκπλήσσεις καθώς η ποίηση λες και κυλάει στο αίμα σου..
ας είμαστε καλά ν ανταμώνουμε να ξορκίζουμε την ερημιά..:)
μεγάλο "ευχαριστώ" για τους στίχους σου!!
άγονη,
πειράζει να φορτώσω το πράσσινο λεωφορείο πάνω στο άσπρο βαπόρι??:):)
Δημοσίευση σχολίου