Τις είδα και φέτος..

Ειδα και φέτος τις μυγδαλιές ν ανθιζουν και χαμογέλασα


Είναι ν απορεί κανείς με τη δύναμη και τη διάθεση αυτών των δέντρων να ανθίζουν στην καρδιά του χειμώνα.. σαν για να κρατούν άσβεστη τη φλόγα των ονείρων μας..
Σαν για να στάζουν βάλσαμο στη βαρυχειμωνιά μας..


Το έψαξα λίγο και βρήκα ό,τι η μυγδαλιά τελικά εκτός από τόλμη είναι και το γνωστικότερο των δέντρων.. και ας νομίζουμε το αντίθετο..
 Τα ατελή της άνθη την καθιστούν τελευταία στις προτιμήσεις των εντόμων όταν αυτά έχουν και άλλες επιλογές.. Αν λοιπόν η μυγδαλιά άνθιζε τον καιρό που ανθίζουν όλα τα φυτά θα είχε τον κίνδυνο να εξαφανιστεί καθώς δεν θα έβρισκε έντομα να μεταφέρουν τη γύρη από το αρσενικό άνθος στο θηλυκό ώστε να γονιμοποιηθεί..


Kάτι που επίσης δεν γνώριζα είναι ότι αυτό που τους δίνει την εντολή να ανθίσουν δεν είναι ο καιρός, το κρύο ή η βροχή τα οποία βεβαίως δεν είναι σταθερά από τον ένα χρόνο στον άλλο, αλλά η διάρκεια της μέρας, που πάντα είναι ίδια την ίδια ημερομηνία…


Θυμάμαι τότε που τα χωράφια ήταν γεμάτα μυγδαλιές σκαρφάλωνα στα κλαδιά τους παρόλο που τα χέρια μου γέμιζαν κόλλες απ τον κορμό τους και τίναζα τα άνθη τους για να δω τη βροχή από λευκά ανθάκια να πέφτει στο χώμα
Και έπειτα που με λαχτάρα περίμενα τα πρώτα τσάγαλα πριν πήξει ο καρπός να τρέξω κρυφά από τη μαμά να φάω με το τσόφλι τόσα που με έπιανε η κοιλιά μου αλλά πού να πω κουβέντα το βράδυ.. κιχ δεν έβγαζα..
Θυμάμαι κι εκείνο το γλυκό, κουρκουτσού το λέγαμε, που φτιάχναμε με τα φρέσκα αμύγδαλα.. Τα καθαρίζαμε από το τσόφλι και το φλούδι τα χτυπούσαμε στο γουδί μαζί με ζάχαρη και φρυγανιά και γινόταν ένας γλύκισμα να σου τρέχουν τα σάλια.. Τότε βλέπεις που δεν τα χαμε όλα είχαμε το προνόμιο να χαιρόμαστε με τα μικρά και ασήμαντα που η φύση απλόχερα μας χάριζε..

Τωρα που έχουμε παραπάνω από όσα χρειαζόμαστε δεν βρίσκουμε πια με τι να χαρούμε.. Εκείνη τη λαχτάρα που μας γαργαλούσε τα σωθικά και μας πλημμύριζε ζωή, την έχει εκτοπίσει ο κορεσμός και η απόγνωση..


Κάποτε ως και οι πόλεις μας ήταν γεμάτες αμυγδαλιές, μουριές, συκαμινιές ,εσπεριδοειδή


Πλέον στολίζουμε τους κήπους και τις πόλεις μας με ψεύτικα δέντρα.. άοσμα και άχρωμα που δεν καρπίζουν, που δεν μυρίζουν, που δεν φυλλοβολούν, που δεν λερώνουν γιατί ο χρόνος μας έχει γίνει δυσεύρετος και πολύτιμος..


Εικόνες ήχοι ευωδιές και γεύσεις έχουν χαθεί από την καθημερινότητά μας αφήνοντάς την φτωχότερη ανούσια και άδεια.. Όλα εκείνα που κάποτε ήταν δεδομένα και αυτονόητα έχουν γίνει είδος πολυτελείας και όνειρο διακοπών..


Παρόλα αυτά ευτυχώς έξω στα χωράφια, οι μυγδαλιές συνεχίζουν να ανθίζουν μέσα στο καταχείμωνο μαγνητίζοντας τα βλέμματα και τις καρδιές μας..