Τυχαία ή εκ προθέσεως λοιπόν
χαμογελώντας,
που δικαίως θα τον αποκαλούσα
(Συνομίλησα μαζι Της και ευχαρίστως και όποτε επιθυμώ μου το παραχωρεί
προκειμένου να βρισκω καταφύγιο και προστασία
απο κάτι επικίνδυνα "φράκταλ" που κυκλοφορούν πέρα δώθε και καταβροχθίζουν αθώες και ανυπεράσπιστες "σταγόνες"..)
πάνω στα κόκκινα
στα κίτρινα
στα ολόλευκα
χαλιά της,
Συλλογίστηκα..
"θεέ μου πόσο δίπλα απο την ευτυχία περνάει ο άνθρωπος..."
(εικόνες απο Χίο-Θολοποτάμι)
Aν πράγματι βρεθεί κανείς Ανοιξη στη Χίο θα έχει την τύχη να γνωρίσει μια μοναδικότα του νησιού που λίγοι τη γνωρίζουν και να απολαύσει ένα θέαμα που σου κόβει τη λαλιά..
Στη Χίο ευδοκιμούν τέσσερα είδη άγριας τουλίπας, οι ΄΄λαλάδες΄΄ κατά τους ντόπιους, που την άνοιξη κατακλύζουν τις καλλιεργούμενες εκτάσεις του κεντρικού τμήματος του νησιού. Το κόκκινο χρώμα τους πλημμυρίζει την ύπαιθρο και την κάνει να φαίνεται σαν ένα κατακόκκινο χαλί ,σαν ένας ζωντανός πίνακας ζωγραφικής.
Λέγεται ότι η τουλίπα πήρε το όνομά της από τo ΄toliban΄΄ το κάλυμμα του κεφαλιού, που φορούσαν οι άνθρωποι στη Μ. ανατολή.
Στην Ολλανδία, που εσφαλμένα θεωρείται ο τόπος προέλευσής τους, καλλιεργείται από τον 16ο αιώνα όπου τη μετέφερε ο βοτανολόγος Κάρολος Κλούσιος.
Στην πραγματικότητα τόπος καταγωγής της τουλίπας είναι η κεντρική Ασία και από εκεί εξαπλώθηκε η καλλιέργειά της σε όλη την Μεσόγειο
Ενας απο τους μύθους που πλάθει την ιστορία της γέννησης της τουλίπας λέει ότι υπήρχε κάποτε ένας Πέρσης πρίγκηπας που ονομαζόταν Φαράχ και ήταν πολύ ερωτευμένος με τη Σχιριν.
Η Σχιρίν όμως σκοτώθηκε και τότε ο πρίγκηπας έπεσε κιαυτός με το άλογό του σε έναν γκρεμό και αυτοκτόνησε.. Κάθε σταλαγματιά απο το αίμα του που χύθηκε έγινε τουλίπα και απο τότε οι τουλίπες έγιναν σύμβολο αγάπης..
Aν πράγματι βρεθεί κανείς Ανοιξη στη Χίο θα έχει την τύχη να γνωρίσει μια μοναδικότα του νησιού που λίγοι τη γνωρίζουν και να απολαύσει ένα θέαμα που σου κόβει τη λαλιά..
Στη Χίο ευδοκιμούν τέσσερα είδη άγριας τουλίπας, οι ΄΄λαλάδες΄΄ κατά τους ντόπιους, που την άνοιξη κατακλύζουν τις καλλιεργούμενες εκτάσεις του κεντρικού τμήματος του νησιού. Το κόκκινο χρώμα τους πλημμυρίζει την ύπαιθρο και την κάνει να φαίνεται σαν ένα κατακόκκινο χαλί ,σαν ένας ζωντανός πίνακας ζωγραφικής.
Λέγεται ότι η τουλίπα πήρε το όνομά της από τo ΄toliban΄΄ το κάλυμμα του κεφαλιού, που φορούσαν οι άνθρωποι στη Μ. ανατολή.
Στην Ολλανδία, που εσφαλμένα θεωρείται ο τόπος προέλευσής τους, καλλιεργείται από τον 16ο αιώνα όπου τη μετέφερε ο βοτανολόγος Κάρολος Κλούσιος.
Στην πραγματικότητα τόπος καταγωγής της τουλίπας είναι η κεντρική Ασία και από εκεί εξαπλώθηκε η καλλιέργειά της σε όλη την Μεσόγειο
Ενας απο τους μύθους που πλάθει την ιστορία της γέννησης της τουλίπας λέει ότι υπήρχε κάποτε ένας Πέρσης πρίγκηπας που ονομαζόταν Φαράχ και ήταν πολύ ερωτευμένος με τη Σχιριν.
Η Σχιρίν όμως σκοτώθηκε και τότε ο πρίγκηπας έπεσε κιαυτός με το άλογό του σε έναν γκρεμό και αυτοκτόνησε.. Κάθε σταλαγματιά απο το αίμα του που χύθηκε έγινε τουλίπα και απο τότε οι τουλίπες έγιναν σύμβολο αγάπης..
82 σχόλια:
Δε σε πιστεύω... Σαν τοπίο ολλανδικό είναι ! ΟΜΟΡΦΙΑ!
Ωωωωωωωωωχ θεέ μου !!!!
τι μαγεία είναι αυτή!!!! καταπληκτικό, παράδεισος.
μαγεία κι ευχαρίστηση!!!!
και θυμάμαι και χαίρομαι...
(κι εσύ που ξέρεις νιώθω κι άλλα με λύπη...)
Παναγιά μου τι ομορφιά είναι αυτή!!!
Ήρθα από το fractal δε με είχε προετοιμάσει για όλα αυτά που θα δω....
Ναι αυτό είναι ευτυχία!!
Φωτογράφησες το θαύμα !
Εδώ στην Αθήνα εγώ και σύντροφος μου αυτή την εποχή έχουμε το ψώνιο να παρακολουθούμε να γίνεται το θαύμα! Έχουμε μια φραουλιά έχει ένα μοναδικό άνθος,μια βερικοκιά έχει έξι άνθη,μια αχλαδιά έχει φουσκοδενδριενδιές,ένα κουμ κουάτ μόλις βγάζει νέα βλαστάρια,η βιολέτα έχει από καιρό ανθίσει, όλα γύρω στο κήπο,στη ζαρντινιέρα ,στις γλάστρες ετοιμάζονται .Περάσαμε σήμερα από τον Υμηττό ρίξαμε μια ματιά ,το δάσος είναι καμένο πάνω σε ένα καταπράσινο χαλί κίτρινα,λευκά,μώβ λουλουδάκια.Τα αγριοκυκλάμινα θα ανθίσουν φθινόπωρο μέχρι τότε θα περιμένουμε να κάνει το θαύμα της.Περνάει δίπλα από την ευτυχία τρέχοντας δεν προλαβαίνει να τη δει.
Roadartist.
και που να δεις το τοπίο ολοζωντανο μπροστα σου..
Ωωωωωωωχ Ξωτικούλι μη με αγχώνεις κι άλλο!!!
Βαγγέλη μου
τόσο κοντα μας ειναι ο Παράδεισος μερικές φορές..
Ανεμούλα μου,
εσύ ξέρεις και μπορείς να φανταστείς..:) αλλά δε θέλω λύπες.. με χαμόγελο και αισιοδοξία κατακτώνται οι κορυφές..
σαγαπώ πολύ πολύ
Μargo αγαπημένη,
σε λέω αγαπημένη αν και δε σε γνωρίζω.. σε έχω δει όμως στα μπλογκ των φίλων.. βιαστικά, αλλά ένιωσα ότι εισαι απο όλους αγαπημένη.. ήταν ζήτημα χρόνου να περάσω να σε δω.. με πρόλαβες.. καλώς σε βρίσκω:)
To fractal δε σε προειδοποίησε γιατί ροχαλίζει αν και δε θέλει να το παραδεχτεί... αλλά που θα πάει δε θα ξυπνήσει.. του έχω απλώσει τα δίχτυα της Ανοιξης και αμα πιαστεί εκεί θα ησυχάσω δια παντός..
ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΕς ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ...ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ ΑΓΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΤΡΕς ΚΑΙ ΟΡΗ ΚΑΙ ΒΟΥΝΑ...ΤΙ 'Ν' ΤΟΥΤΟ???????????????????????????
ΠΑΠΑΠΑΠΑΩ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΝΑΝΑΑΞΑΝΑΔΩ..ΠΑΠΑΠΑΩ ...
Αλφα μου,
βλέπω ξέρεις κιεσυ απο θαύματα.. το θαυμα για να μπορέσεις να το δεις πρέπει πρώτα να το πιστέψεις.. μπορείς ακόμα και να το δημιουργήσεις..
Συνήθως κυνηγάμε τα μεγάλα και απιαστα κιετσι χάνουμε όλα τα μικρά που αφθονούν και είναι τα πιο ουσιαστικά
Φτερούλι μου,
καιρός ήταν να λήξει το κοντσέρτο του ροχαλητού!!! Με αφησατε στο μάτι του Κυκλωνα ολομόναχη..
πρωτα το ξωτικό με ένα "ωχ" την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια και τωρα εσύ..
Αντε πήγαινε αλλα εδώ κοντα να τριγυρνάς γιατί έρχονται δύσκολες ωρες..
Μου κάνει εντύπωση που έχει ανθίσει τόσο πολύ η Χίος ενώ βρίσκεται πιο βόρεια από εμάς. Στη Νίσυρο τώρα άρχισαν οι άγριες μαργαρίτες. Υπέροχες οι φωτογραφίες. Και οι πρώτες , έτσι όπως τις επεξεργάστηκες σε κλίμακα 7¨16 μοιάζουν σαν στιγμιότυπα από κινηματογραφική ταινία. Συγχαρητήρια. Πολλές καλησπέρες από τη Νϊσυρο που κρυώνει από τους ισχυρούς βοριάδες.
Ω! πάνω που σκέφτηκα να σε ρωτήσω από που είναι αυτές οι υπέροχες φωτογραφίες......
Ποποοοο! Τι ομορφιά!!! Θυμάμαι και μια κυρία από Χίο και μας είχε στείλει κάτι φωτογραφίες με τουλίπες και βιολέτες, όνειρο!!! Μου φαίνεται πως θα ταξιδέψω κατά 'κεί. Φαντάζει πανέμορφος τόπος η Χίος. :)
Η μαγεία είναι παντού, εμείς γιατί δεν την βλέπουμε;
Μήπως γιατί "πάμε στο πηγάδι για νερό κρατώντας δακτυλήθρα", είπε κάποιος σοφός!
Μαγευτικές φωτογραφίες, λουστήκαμε ομορφιά! Ευχαριστούμε!
Νίκο μου έχεις δίκιο..
Πράγματι άνθισαν νωρίς.. η προηγούμενη χρονια δεν ήταν καλή για τους λαλάδες.. λόγω καιρου ελάχιστοι άνθισαν και φέτος φαίνεται να παίρνουν εκδίκηση..
Οσο για τις φωτογραφίες.. δεν τις έχω επεξεργαστεί.. η μηχανή μου έχει μια ρύθμιση για πανοραμική λήψη.. στην ουσία είναι δύο διαδοχικές φωτογραφίες που η μηχανή τις ενώνει σε μία πανοραμική:)
Παρόλη την άνθιση που βλέπεις, σήμερα κρυώνουμε κι εμείς.. Σώμα με σώμα φαίνεται να παλεύουν η Ανοιξη με το χειμώνα.. εύχομαι όχι ακόμα για πολύ..
Το Βόρειο Αιγαίο σε καληνυχτίζει:)
Απο την Ανοιξη της Xίου Ηλιογράφε μου..
σευχαριστώ
καλό βραδυ:)
καλησπέρα marilia
Πρέπει να έρθεις Ανοιξη για να δεις αυτή την ομορφιά.. αν και η κάθε εποχή έχει τη δική της.. είμαι σίγουρη πως όποτε και αν έρθεις δεν θα απογοητευτείς..
Μαγισσούλα μου,
όμορφα το είπε ο σοφός..
αν και.. εσύ.. εγώ.. και άλλοι απο μας εδώ νομίζω πως βλέπουμε τη μαγεία.. ίσως και να την αγγίζουμε και σίγουρα τη μοιραζόμαστε.. γιατι κιαυτή εδώ η επαφη μαγική είναι..
σε φιλώ
Θα μας τρελλάνετε
εσείς οι Χιώτες ...
με τα λουλουδιαστά σεντόνια σας !!!
Άντε να συγκεντρωθούμε μετά κι εμείς
να κάνουμε και καμιά δουλειά ...
Δε μας φτάνει η Άνοιξη στη Σάμο ...
που γαργαλάει όλες τις αισθήσεις μας έρχεστε κι εσείς σε βοήθειά της με τις αναρτήσεις σας !!!
Καλή βδομάδα εύχομαι ...
να λοιπόν τα διαμαντικά τα αληθινά... ρουμπίνια και σμαράγδια αληθινά... πρέπει να κοπιάσεις, να πας εκεί για να τα δεις... Πάντοτε μου άρεσε να πηγαίνω σε λειμώνες να προϋπαντώ ή να συναντώ, την άνοιξη... Για μένα ένα τέτοιο όμορφο λειβάδι, είχε (γιατί έχω πάνω από 15 χρόνια να το επισκεφθώ) στην Σαλαμίνα, στην Φανερωμένη έξω από το σπίτι που "φώλιαζε" για να γράφει ο Σικελιανός.
Αγαπητή Βροχούλα, αν μη τι άλλο, έδειξες ένα από τα πιο όμορφα πράγματα του τόπου σου, ενός τόπου που γνωρίζω μόνο από την "εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων"...
Μακάρι να αξιωθώ να τον γνωρίσω κάποτε έτσι μέσα από την άνοιξή του!
Σε φιλώ!
Σταγονίδιο
΄Ξύπνησα αλλά με ξαναπήρε ο ύπνος..
Σιγά τον μυστικό τόπο...
Από τον κεντρικό δρόμο Χίου-Μεστών στο θολό Ποτάμι στρίβεις αριστερά την κατηφόρα, και σε λίγο.... τρελλαίνεσε... κουρδουβαλάς η κάνεις κολοτούμπες..ή ξαπλώνεις και κυλιέσαι, η τρέχεις σαν κατσίκι, η..η...η..
Μπορείς να φανταστείς το Ξωτικό τι θεαματικές ΄κολοτούμπες θα κάνει, άμα δει ότι βλέπουμε.
Αμε το φτερό...που κουβαλάει και την Κερκυραϊκή τρέλλα.
Όχι μην το προδώσεις, κράτα το μυστικό..
Θα πάθουνε τα δύσμοιρα και θα το έχουμε βάρος στη συνείδησή μας..
Φιλιά πιό πολλά και από τους λαλάδες τις μαργαρίτες και τις ανεμώνες μαζί.
Aγρυπνε,
:):)
δε βαριέσαι.. αφησε τους Χιωτες και την Ανοιξη να σε ξεμυαλίσουν, αν ειναι για καλό σκοπό.. ας πάνε και λίγο πίσω οι δουλειές.. κιεγώ πάντοτε αυτην την εποχή χάνω το μυαλό μου και το ψάχνω.. αλλά έχω καταλάβει..η ζωή μας τελειώνει.. οι δουλειές ποτέ δεν τελειώνουν οι άτιμες..
Μια όμορφη φευγάτη και ξεμυαλίστρα εβδομάδα σου εύχομαι:):)
Nikiple καλέ μου φίλε,
δεν πειράζει.. αν έχεις λίγο μέσα σου την Ανοιξη, κιεσύ την έχεις, ας έχουν περάσει 15 χρόνια που εχεις να βρεθείς σε ένα τέτοιο λιβάδι, ακόμα κιαν δεις ένα κρινάκι να ανθίζει στη βεράντα σου, ανασαίνει η ψυχή σου.
Ξέρεις πόσοι ζουν και μεγαλώνουν μέσα σε λιβάδια και η Ανοιξη δεν τους έχει αγγίξει ποτέ?
να εισαι καλα
χμμ φρακταλούδι μου,
δεν ήταν τόσο ευκολο,
και δεν πήρα κατηφόρα.. πήρα την ανηφόρα και μετά κατηφόρα και μετά ψιλοχάθηκα ως που βρέθηκα σε έναν τόπο κρυμμένο σου λέω και δε με πιστεύεις.. μέχρι που σκεφτόμουν να αφήσω σημάδια για να τον ξαναβρώ.. τωρα δεν θα ησυχάσω αν δε βρω τα μικρά πολίτικα λαλαδάκια..
Θα ήταν τρέλα αν οργανώναμε κάποια στιγμή ένα ομαδικό λαλαδοφτεροξωτικοφρακταλο και ό,τι άλλο κουδρουβάλημα:):) xιχι, μόνο που το σκέφτομαι τρελαίνομαι..
Ωραίες φωτογραφίες, μαγευτικά χρώματα, όχι, στην βόρεια Κεφαλονιά δεν είχαμε τουλίπες αλλά πολλές κόκκινες παπαρούνες, Τα πιτσιρίκια του σχολείου μαζεύαμε τα φύλλα τους και κάναμε μελάνι για να γράφουμε,
τα παλιά χρόνια πριν εμφανισθούν τα στυλό διαρκείας.
Γαβριήλ
Πω πω με τρελλανες τωρα, θελω Θολοποταμι εδω και τωρα! Μονο σε κατι κεραμεικα ζωγραφιστα τα βλεπω τα λαλαδια. Αααχχχ! Παντως η ανοιξη δεν ειναι διπλα ΜΑΣ αλλα διπλα ΣΟΥ. Φιλια σταγονιτσα ανοιξιατικη.
Ω!! Τί μαγεία!....
Πόσα χαμόγελα από αυτό το ουράνιο τόξο της άνοιξης!
Κι ευλογημένες αυτές οι σταγόνες από το αίμα του έρωτα του πρίγκηπα που ρίζωσαν τουλίπες.
Τί όμορφα που τα έγραψες όλα, σ' ευχαριστώ σταγονούλα για το ταξίδι στην ομορφιά της γης!
υγ. για να μην ξεχνω ότι έταξα τέτοια εποχή να'ρθω στη Χίο.
και τό'γραψα στο fractal:)
Γαβριήλ μου,
τι μου λες τώρα..
μαζεύατε τα φύλλα της παπαρούνας για να φτιάξετε μελάνι.. αυτό δεν το έχω ξανακούσει!!! τι αναμνήσεις θεέ μου!!
Εχω φίλους και συγγενείς απο Κεφαλονιά και έχω δει φωτογραφίες.. πανέμορφος τόπος!!!
Ελπίζω να καταφέρνεις να πηγαίνεις τα καλοκαίρια..
να εισαι καλα
Εισαι και απαιτητικό Δεσποινάριο!!!
Αντρα θέλω, τωρα τον θέλω!!!
Αααα Δεν γίνονται αυτά!!! γίνεται όμως να δεις προσεχτικά τις εικόνες και έπειτα να κλεισεις τα μάτια και σε χρόνο μηδέν θα βρεθείς να κυλιέσαι στο κατακκόκινο χαλί..
φιλάκια Δεσποινάκι μου
Λοιπόν αν μαζέψω όλα τα τάματα νομίζω ότι σε λίγο θα χρειαστούμε πούλμαν.. το φαντάζεσαι Αστριούλα???
Κι εγώ σευχαριστώ και σε περιμένουμε:)
Καλο Ξημέρωμα δροσοσταλιδα της ψυχης μου.Ευχαριστω σε και για τουτη την ζωτικη ανασα.! Χαμογελο και φιλί.!:)
Ένα χαμογελαστό καλημέρα σε σένα και στην άνοιξη σου Σταγόνα μου.
Πόσο τυχεροί εμείς που γενηθήκαμε σ' αυτόν τον προικισμένο τόπο!
Σταγονίτσα μου, απ’ ό,τι βλέπω στις θαυμάσιες φωτογραφίες σου, το θαύμα της Άνοιξης, υπάρχει –κι ευτυχώς– ολόγυρά σου και σε αφθονία.
«Την Άνοιξη αν δεν την βρεις την φτιάχνεις». Εσύ την βρήκες, συνομίλησες μαζί της και σου παραχώρησε τόπο για «καταφύγιο και προστασία» ώστε να συναντάς, όποτε το επιθυμείς, την αίσθηση της ομορφιάς της ζωής, που τόσο χρειαζόμαστε…
Υ.Γ. Θα ήθελα να ρίξεις μια ματιά σε τούτα εδώ τα δικά μου «Ερείπια» που μου θύμισες με την προηγούμενη ανάρτησή σου.
Καλησπέρα! Σε ανακάλυψα, τυχαία, και διάβασα τις τελευταίες αναρτήσεις σου με τις πανέμορφες φωτογραφίες. Ειδικά σ' αυτήν δεν άντεξα να μην... "εκραγώ": Δεν φτάνει που είσαι τόσο τυχερή να ζεις σ'αυτόν τον παράδεισο, θέλεις να μας κάνεις και να ζηλέψουμε, έτσι;!...
:-)
Υ.Γ. Ειλικρινά ευχαριστώ για τις φωτογραφίες, που με ταξίδεψαν!...
Πανέμορφα, απίστευτα πανέμορφα φύση, που αντί να την απολαμβάνουμε, την προσπερνάμε... Τα είπες όλα, Σταγονούλα μου: "θεέ μου πόσο δίπλα απο την ευτυχία περνάει ο άνθρωπος..." Πήραμε λάθος δρόμο.. (άσε που δε μας αφήνουνε και ν'αγιάσουμε!:)).. Σ'ευχαριστώ για την απαράμιλλη ομορφιά που μοιράστηκες μαζί μας... Φιλιά!!
Ανοιξη να κυριαρχεί πάντα στην καρδιά σου Αερικό μου:)
καλημέρα κάθε μέρα:)
Kαλημέρα Αγγελική μου,
Είμαστε τυχεροί και κυρίως το νιώθουμε:)
Στράτο μου είδες που είχα δίκιο?? για τα "κολλήματα" :):) με υπέροχο τρόπο ζωντανεψες κιεσύ τα δικά σου ερείπια:) τίποτα δεν είναι νεκρό λοιπόν όσο έχει κάτι να μς πει, κάτι να μας δώσει και σίγουρα την Ανοιξη αν δεν τη βρείς μπορείς και να τη φτιάξεις..
σευχαριστώ
Seagull,
καλως βρέθηκες εδώ.. και ελπίζω να πήγες πίσω αρκετά ώστε να δεις τους γλάρους που νομίζω θα σου άρεσαν επίσης..
πρόθεσή μου δεν ήταν καθόλου να σας κάνω να ζηλέψετε.. παρα μόνο να μοιραστώ μαζί σας αυτη την ομορφιά..
Ξέρεις πόσοι άνθρωποι που γεννήθηκαν και ζουν εδώ δεν την έχουν δει και δεν τους ενδιαφέρει?? όλα σχετικά ειναι λοιπόν..
σ ευχαριστώ και σε χαιρετώ
Ολγάκι μου,
μακάρι όλοι οι άνθωποι να μπορουσαν έστω και λίγο να αφεθούν στην ομορφιά που η φύση μας χαρίζει τόσο απλόχερα.. μακάρι..
στο χέρι μας και μόνο είναι να "μας αφήσουν"
σευχαριστώ κιεγω
φιλάκι
Γλυκάθηκα,μαγεύτηκα,να είσαι καλά!
Αυτή η ομορφιά να καταλάμβανε και τις ψυχές μας...
... και είσαι από τ'όμορφο νησί, που όλο ονειρεύομαι να επισκευτώ...
Πράγματι, ομορφιές που ίσως υπάρχουν κι αλλού, μα είναι τόσο φευγαλέες..
Ναι, όπως σου λέει κι ο Γαβρίλης (Πύλαρος), από τις παπαρούνες φτιάχναμε μελάνι για τα λευκώματά μας... κι εκείνες οι άγριες ανεμώνες κοντά στον Σελινούντα...
πόσα δεν υπάρχουν και στην Αιγιάλεια, καλή μου...
Πάντως, οι φωτογραφίες σου μιλούν με χίλια στόματα...
Είπα να "πω ένα γεια..." και με μάγεψες...
Να είσαι καλά, όπου κι αν είσαι,
Υιώτα Στρατή
αστοριανή
ΝΥ
Ένας φίλος που τη Χίο μου έχει μιλήσει για τον παράδεισο αυτό μα πρώτη φορά φορά βλέπω εικόνες του...
Για την ιστορία δεν είχα ιδέα όμως τώρα θα ξέρω τη σωστή να λέω.
Σε ευχαριστώ και καλή σου εβδομάδα!!!
Αντίο
Μα εσύ είσαι σταγόνα,
είσαι βροχούλα . . .
μπορείς να κυλάς
και να κυλιέσαι
όοοοοοοοοοοπου θες!
Μακάρι να μπορούσα να σου μιλήσω με λουλούδια... ή έστω με εικόνες!!!!
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ,
καλώς σε βρίσκω, καλώς να σε βρεί η Ανοιξη.. ομορφιά υπάρχει παντού αρκεί να την αναζητήσουμε:)
σευχαριστώ!!
Yιώτα μου,
έχεις δίκο, φευγαλέα είναι η ομορφιά, όπως και η ευτυχία.. αλλά αυτό το φευγαλέο είναι που μεγαλώνει την αξία και την προσφορά της..
σευχαριστώ πολύ.. να εισαι πάντα καλά
Μικρές ανάσες,
χαίρομαι αν επαλήθευσα τα λόγια του φίλου σου:)
σευχαριστώ κιεγώ..
όμορφη Ανοιξη!!
Φρακταλάκι,
κοιτα να περάσεις πολύ όμορφα το καλό που σου θέλω!!
καλή αντάμωση!!!
Goofy μου
σευχαριστώ..:):)
το μόνο που με χαλάει όταν κυλιέμαι είναι μη χωθεί κανένα ζουζούνι μέσα στον κόρφο μου:)
Aνδρέα μου,
ποιός σου έδωσε την κακιά ιδεά ότι δεν μπορείς???
Βρέθηκα στη Χιο πρώτη φορά, τέτοια εποχή, 15 χρόνια πριν
Ακόμα θυμάμαι τα χρώματα των λαλάδων, τη μυρωδιά στα μαστιχοχώρια, τους ήχους της θάλασσας
ναι, η μαγεία είναι γύρω μας :)
Kαλώς σε βρίσκω νατασσάκι,
Αν σκεφτείς ότι η ανθοφορία των λαλάδων διαρκεί μόνο 2-3 βδομάδες, στάθηκες πολύ τυχερή αν πρόλαβες να τους δείς:):)
Oμορφη Ανοιξη σου εύχομαι γεμάτη μαγικές στιγμές:)
Σταγονούλα, στη λίστα με τα μπλογκς που έχω, εμφανίζει σε εσένα μια ανάρτηση με τίτλο
"γιαγιάκα" και για αυτό έτρεξα να το δω αλλά δεν το βρήκα.
Θα χαρώ να το αναρτήσεις, να πάλι το μετάνιωσες, δεν πειράζει, να είμαστε καλά :)
Καλό Πάσχα σταγονούλα μας :):):)
ξαναπέρασα και είδα τις πανέμορφες φωτογραφίες σου!
..και να σου πω να δεις μία για σένα όποτε μπορέσεις:)
http://twinklestarblogspot.blogspot.com/2010/03/blog-post_26.html
Αγαπητή Σταγόνα
Τις έχω δει πάρα πολλές φορές αυτές τις φωτό στην ΑΛΗΘΕΙΑ λλά και έχω διαβάσει πάρα πολλά γι΄αυτή την οργιώδη βλάστηση στη Χ΄λιο Τελευταία απολαμβάνω αυτά που γράφει η φίλη μου η Αγγελική στη ΑΛΗΘΕΙΑ στο Σαν Να ήταν Χτές Μήπως το διαβάζεις Κι΄αυτή πολλές φορές περιγράφει παραστατικά και υπέροχα την πανέμορφη βλάστηση της Χίου.
Νάσαι καλά
Ντένης
Εφτάνησα
ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. εύχομαι σε σένα και τους γύρω σου τα καλύτερα. έπρεπε να με δεις κο εμένα εκεί στην ουρά που περίμενα να κάνει το blog μου τα δικά του και να πάρει απόφαση να ανοίξει.
Φτερούλι,
Την ανάρτηση με τη γιαγιάκα θα τη βρεις λίγο πιο πίσω.. τη μετέφερα απο το μπλογκ μου στο pathfinder γιατί της εχω αδυναμία και ήθελα να την έχω και εδώ.. γιαυτό την ανέβασα με παλιότερη ημερομηνία..
ζητώ συγνώμη για το μπέρδεμα:)
σευχαριστω
Καλό Πάσχα και σε σένα!!!
Aστριούλα,
στο είπα και στο ξαναλέω.. είσαι απίθανη!! Και πάλι σευχαριστώ!!!
Kαλό Πάσχα σου εύχομαι:)
Eυχούλες πολλές για ό,τι επιθυμείς και ονειρεύεσαι..
Nτένη,
τι έκπληξη!! να έχεις συνεργαστεί με την "Αλήθεια"!!!
Μικρός που είναι ο κόσμος!!
Και την Αγγγελική τη διαβάζω με θαυμασμό πότε απο την εφημερίδα και πότε απο το μπλογκ της στο pathfinder.
ΛΙγο πιο πάνω αν δεις θα βρεις το σχόλιο της..
Σευχαριστώ και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο..
Βαγγέλη,
Φαίνεται ότι το μπλογκ σου ειναι πολύ κακομαθημένο.. δεν ξέρω τι θα κάνεις να το συμμορφώσεις.. εγώ στην ουρά δεν ξανακαθομαι και μάλιστα με το ξωτικό απο πίσω..
Πόσο θα ήθελα να ήμουν εκεί!!! Ή να ερχόμουν εκεί.. Θα βρεθώ σε φύση, αλλά δεν συγκρίνεται μωρέ με αυτά τα τοπία..
Σε φιλώ,
καλή Ανάσταση φίλη μου.
Aνάδρομος κενταύρου όπως λέμε ανάδρομος ερμής.Η φωτο της Γιαγιάς μόνο από επαγγελματία φωτογράφο θα μπορούσε να γίνει.Και τι δεν έχει πάνω της αυτή η γυναίκα το ύφος της,το τσεμπέρι της,η ποδιά της πεντακάθαρη και σιδερομένη,οι ριτίδες ,το κουρασμένο από τα χρόνια βλεμα της,το χαμόγελο της ίσως,η αγάπη της για τα φυτά,άσχετο αν αυτή θα ζήσει λιγότερο από αυτά.Άφησα σχόλιο και εκεί...
Καλό Πάσχα, χαρούμενο να έχεις με όλη την οικογένεια σου!
ΑΦΠασχαλινό!
Καλή Ανάσταση, Σταγονούλα μου! Καλή Λαμπρή.. με φώτιση, αγάπη κι υγεία..
ΟΛΑ ΥΠΕΡΟΧΑ.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Χριστός Ανέστη σταγονίτσα μου!!!
Σ' ανατολή και δύση...
Υπέροχη ανάρτηση και οι φωτογραφίες
καταπληκτικές.. γεμάτες Άνοιξη!!!
πολλά μαργαριταρένια φιλιά σου αφήνω ****
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ Σταγόνα μου.
Με χαρά και οικογενειακή ευτυχία και του χρόνου να είσαι καλά. Φιλιά
Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας:)
Υγεία και ευτυχία σας εύχομαι απο καρδιάς..
Nα ενώσουμε τις ευχές μας για Χρόνια Πολλά αλλά και τους χτύπους της καρδιάς μας..
Aν και σεις πιστεύετε στο δικαίωμα των ΑμεΑ σε μιαν αξιοπρεπή ζωή υπογράψετε την διαμαρτυρία
Online petition - Είναι έγκλημα η κατάργηση του δικαιώματος των ΑμεΑ να ζήσουν σαν άνθρωποι
http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com
Κρατώ αυτό για την ευτυχία. Πόσο δίπλα της πραγματικά περνάμε μερικές φορές. Και πόσο σοφοί είναι πραγματικά εκείνοι που έχουν τη δύναμη μυαλού και κυρίως ψυχής να το αντιληφθούν εγκαίρως. Με συγκίνησε η ιστορία της μικρής σου πέρδικας. Τουλάχιστον είχε την ευκαιρία να αγαπηθεί. Κι αυτό είναι κάτι. Καλό απόγευμα.
Nα ενώσουμε τις ευχές μας, να ενώσουμε τις φωνές μας..
ευχαρίστως Λυγερή μου..
Kαλώς σε βρίσκω Dark flow:)
H ιστορία της μικρής πέρδικας μου δίδαξε απο πολύ νωρίς κάτι πολύ σημαντικό για τις σχέσεις.. κάτι που λέμε σαν ρητό αλλά με δυσκολία εφαρμόζουμε.. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει σχέση πραγματικής αγάπης όταν μεσολαβεί στέρηση ελεύθερίας, όταν το πρώτο μας μέλημα είναι να ψαλιδίσουμε τα φτερά εκείνου που λέμε ότι αγαπάμε..
Η πιο δυνατή στιγμή της σχέσης μου με την πέρδικα ήταν η στιγμή που ελεύθερη και με τη θέλησή της επέστρεφε για να την ξανακλείσω στο κλουβί της..
Πωπωωωω... τί έχω χάσει τόσον καιρό....
"Ο" Παράδεισος.....
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Σευχαριστώ Γλαρένια μου:)
Πολύ όμορφες φωτογραφίες!
Δημοσίευση σχολίου